Teraz, gdy widzimy nie tylko światło na końcu tunelu, ale jesteśmy już prawie na miejscu i mamy zamiar wyjść w to światło, jak właściwie będzie wyglądało ponowne wejście? Czy to będzie słońce i szczęście? Byłem na rozmowie Zoom z grupą przyjaciół, którzy meldowali się ze sobą co tydzień w ciągu ostatniego roku. Ci ludzie w różnym wieku, w różnym wieku i w różnych sytuacjach życiowych doświadczali w tym okresie jakiejś formy kwarantanny lub ograniczeń związanych ze stylem życia. A teraz większość z nich była lub jest w trakcie szczepień i zaczyna planować ponowne wyjście w świat.

Byłem więc zaskoczony naszą rozmową w tym tygodniu. Spodziewałem się optymistycznej rozmowy o przyszłości, ale zamiast tego każda osoba, w tym ja, opowiadała podobne historie o trudnościach ze snem i koszmarach sennych o byciu bezradnym wobec jakiejś groźnej siły lub niemożliwych okoliczności. Są to reakcje, które ludzie zazwyczaj mają na traumę. Uświadomiło mi to, czego większość z nas doświadczy, gdy dojdziemy do końca tego tunelu i odejdziemy od jednego z najbardziej niepokojących czasów w naszym życiu.

Podczas tej pandemii było wiele różnych rodzajów traumy. Doszło do „trauma pojedynczego ciosu” pojedynczego zdarzenia, takiego jak śmierć ukochanej osoby. Doszło do „powtarzającego się urazu ciosu”, takiego jak ciągłe cierpienie i cierpienie, na które narażeni byli pracownicy szpitala leczący Covid. Nastąpił wzrost przemocy domowej (w tym przemocy werbalnej, emocjonalnej i fizycznej wobec małżonków, dzieci i członków rodziny), co spowodowało zwiększoną traumę zarówno dla ofiar, jak i świadków. Nastąpiła trauma niepewności finansowej i realności lub groźby utraty pracy, domu i głodu. W naszym codziennym życiu pojawiły się coraz większe wymagania praktyczne: praca w domu, opieka i kształcenie naszych dzieci, życie w izolacji. Wywarły one na nas emocjonalny wpływ, gdy staramy się poruszać w tym trudnym życiu w większości poza rodziną i przyjaciółmi, na których polegamy w kwestii miłości i wsparcia.

Bez względu na rodzaj traumy, na którą każdy z nas mógł cierpieć, zrozumienie, czym jest trauma, jak ludzie na nią reagują i jak się z niej wyleczyć, pomoże nam w powrocie do naszego życia.

Czym jest trauma?

Traumatyczne przeżycie to każde wydarzenie w życiu, które zagraża bezpieczeństwu danej osoby i potencjalnie naraża na niebezpieczeństwo jej życie lub życie innych osób. W takich sytuacjach osoba po traumiereaguje z intensywnym strachem, bezradnością lub przerażeniem.Ich wysoki poziom emocjonalnego, psychicznego i fizycznego stresu tymczasowo zakłóca ich zdolność do normalnego funkcjonowania w codziennym życiu.

Nie ma ogólnych wyznaczników tego, co składa się na wydarzenie traumatyczne. Raczej doświadczenie każdej osobyustala, czy zdarzenie jest traumatyczne, czy nie. Trauma opiera się na reakcji ocalałego na coś, co odczuwała ta osobazagrożenie życia, integralności cielesnej lub zdrowia psychicznego.

Częste reakcje na traumę:

• czujesz się tak, jakbyś był w stanie „wysokiej czujności” i „czuwasz” na wszystko, co może się wydarzyć
• uczucie odrętwienia emocjonalnego, jakby w stanie „szoku”
• stawać się emocjonalnym i zdenerwowanym
• uczucie skrajnego zmęczenia i zmęczenia
• czuję się bardzo zestresowany i/lub niespokojny
• bycie bardzo opiekuńczym wobec innych, w tym rodziny i przyjaciół
• nie chcąc opuszczać określonego miejsca w obawie „co może się wydarzyć”

Reakcje na traumę

Większość ludzi reaguje na stres po traumie. Ta reakcja może być subtelna, podstępna lub wręcz destrukcyjna. Mniej oczywiste skutki, określane jako „podprogowe” objawy traumy, mogą obejmować trudności w regulowaniu stanów emocjonalnych, utrzymywanie stałych i satysfakcjonujących relacji społecznych i rodzinnych oraz kompetentne funkcjonowanie w pracy. Bardziej intensywne efekty często obejmują doświadczanie przytłaczających emocji, poczucia całkowitej bezradności iuczucie odrętwienia i emocjonalnego oddzielenia od siebie i innych.

Reakcje fizyczne na uraz:

• zmęczenie lub wyczerpanie
• zakłócony sen
• nudności, wymioty i zawroty głowy
• bóle głowy
• nadmierne pocenie
• zwiększone tętno.

Typowe reakcje behawioralne na traumę:

• unikanie przypomnień o wydarzeniu
• niemożność przestania skupiać się na tym, co się wydarzyło
• zanurzenie się w zadaniach związanych z odzyskiwaniem
• traci kontakt z normalnymi codziennymi czynnościami
• zmieniony apetyt, na przykład jedzenie dużo więcej lub dużo mniej
• sięganie po substancje takie jak alkohol, papierosy i kawa
• problemy ze snem.

Reagowanie na traumę nie ma nic wspólnego z osobistą słabością.Zależy to od wielu rzeczy: rodzaju i dotkliwości zdarzenia, pewnych cech osobowości, naturalnego poziomu odporności, ilości wsparcia dostępnego dla osoby po zdarzeniu, innych stresorów obecnych w życiu danej osoby oraz tego, czy osoba miała przeszłość traumatyczne przeżycia.

Ważne jest, aby zrozumieć, że wszystkie objawy traumy są adaptacjami. Są osobistymi sposobami, w jakie jednostki starają się radzić sobie najlepiej jak potrafią z przytłaczającymi uczuciami. Kiedy zauważysz objawy traumy, czy to u siebie, czy u kogoś innego, zadaj sobie pytanie: jakiemu celowi służy to zachowanie? Te adaptacje pomogły człowiekowi poradzić sobie w pewnym momencie w przeszłości i nadal służą temu celowi w teraźniejszości. Uświadomienie sobie, że adaptacje do traumy są mechanizmami przetrwania, pomoże ci je zrozumieć, a także mieć współczucie dla „ocalałego”.

Reakcje psychiczne na traumę:

• zmniejszona koncentracja i pamięć
• natrętne myśli o wydarzeniu
• wielokrotne odtwarzanie fragmentów wydarzenia w umyśle
• dezorientacja lub dezorientacja.

Reakcje emocjonalne na traumę:

• strach, niepokój i panika
• szok – trudność w uwierzenie w to, co się wydarzyło, poczucie oderwania i zagubienia
• uczucie odrętwienia
• niechęć do łączenia się z innymi lub wycofania się z otoczenia
• ciągły alarm – poczucie, że niebezpieczeństwo nadal istnieje lub wydarzenie trwa
• zawód – po zakończeniu kryzysu zmęczenie może stać się oczywiste. Reakcje emocjonalne na zdarzenie są odczuwalne w fazie załamania i obejmują depresję, unikanie, poczucie winy, nadwrażliwość i wycofanie.

Odzyskiwanie po urazie

Wiele osób, które cierpią z powodu traumy, nie ma długotrwałych, unieruchamiających skutków. Z biegiem czasunaturalny proces gojenia i regeneracji umożliwia im pokonanie trudności i odzyskanie zdolności do codziennego funkcjonowania.Istnieją praktyczne i psychologiczne kroki, które możesz podjąć, aby pomóc Ci przejść przez okres rekonwalescencji. Niektóre z nich to:

• Rozpoznaj, że przeszedłeś niepokojące lub przerażające doświadczenie i że zareagujesz na nie.
• Zaakceptuj, że przez pewien czas nie będziesz czuł się jak normalne ja, ale że to też w końcu minie.
• Przypominaj sobie codziennie, że sobie radzisz – staraj się nie denerwować ani nie denerwować się sobą, jeśli nie jesteś w stanie robić rzeczy tak dobrze lub wydajnie, jak zwykle.
• Nie nadużywaj alkoholu ani narkotyków, aby sobie z tym poradzić.
• Unikaj podejmowania ważnych decyzji lub dużych zmian w życiu, dopóki nie poczujesz się lepiej.
• Stopniowo konfrontuj się z tym, co się stało – nie próbuj tego blokować.
• Nie ukrywaj swoich uczuć – porozmawiaj z kimś, kto może Cię wesprzeć i zrozumieć.
• Staraj się zachować normalną rutynę i być zajętym.
• Nie wychodź z drogi, aby uniknąć pewnych miejsc lub czynności. Nie pozwól, aby trauma ograniczyła twoje życie, ale nie spiesz się, aby wrócić do normalności.
• Kiedy poczujesz się wyczerpany, poświęć czas na odpoczynek.
• Znajdź czas na regularne ćwiczenia – pomaga oczyścić ciało i umysł z napięć.
• Pomóż swojej rodzinie i przyjaciołom, aby ci pomogli, mówiąc im, czego potrzebujesz, na przykład czas wolny lub ktoś, z kim możesz porozmawiać.
• Zrelaksuj się – stosuj techniki relaksacyjne, takie jak joga, oddychanie lub medytacja, lub rób rzeczy, które lubisz, takie jak słuchanie muzyki lub praca w ogrodzie.
• Wyrażaj swoje uczucia, gdy się pojawiają – porozmawiaj z kimś o swoich uczuciach lub zapisz je.
• Kiedy trauma przywołuje wspomnienia lub uczucia, spróbuj się z nimi skonfrontować. Pomyśl o nich, a następnie odłóż je na bok. Jeśli przywołuje inne wspomnienia z przeszłości, spróbuj oddzielić je od obecnego problemu i zajmij się nimi osobno.

Nie ma dobrego lub złego sposobu radzenia sobie z traumą. Tak jak ludzkie doświadczanie traumy jest indywidualne, tak samo ich sposób wychodzenia z niej jest indywidualny. Niektórzy przetwarzają swoje doświadczenia na zewnątrz, na przykład rozmawiając i wyrażając swoje emocje. Inni mogą sobie z nimi radzić wewnętrznie, na przykład poprzez zachowania samouspokajające i uspokajające. Kiedy zajmujemy się traumą innej osoby, ważne jest, aby być dostrojonym i szanować jej osobiste sposoby radzenia sobie z nią.

Ważne jest również, aby mieć świadomość, że mechanizmy radzenia sobie, które były skuteczne w przeszłości, są często nieskuteczne, a nawet destrukcyjne w teraźniejszości. Na przykład stare, samouspokajające się zachowania mogą objawiać się nadużywaniem alkoholu lub narkotyków. W sytuacjach, w których uraz był cięższy i trwał przez dłuższy czas, objawy, na które cierpi dana osoba, są często cięższe i trwają dłużej. W takim przypadku dana osoba odniosłaby korzyści z leczenia PTSD.

Pamiętać: Reakcje na stres pourazowy sąnormalnareakcje nanieprawidłowyokoliczności.Emocjonalna i psychologiczna trauma jest wynikiem niezwykle stresujących wydarzeń, które niszczą poczucie bezpieczeństwa człowieka, sprawiając, że czuje się on bezradny w niebezpiecznym świecie.Zarówno reakcje, jak i sposoby radzenia sobie z traumą są bardzo osobiste dla każdego ocalałego.

Pamiętaj też: Większość reakcji traumatycznych jest krótkotrwała. Naturalny proces zdrowienia ma miejsce w ciągu miesięcy po traumie i ludzie wracają do „poczucia siebie”. W rzeczywistości życie wielu ludzi ulega poprawie, ponieważ znajdują zdrowe sposoby na odzyskanie i wyleczenie z traumy. Obejmują one:

• Zwiększona więź z rodziną i społecznością
• Przedefiniowane lub zwiększone poczucie celu i znaczenia
• Zwiększone zaangażowanie w osobistą misję
• Zmienione priorytety
• Wzrost darowizn na cele charytatywne i wolontariat