Czasami nasza krytyka naszych partnerów i nas samych ma mniej wspólnego z rzeczywistością, a więcej z samokrytycznym zestawem norm narzuconych nam przez wewnętrznego wroga.

Próbując zrozumieć, co dzieje się nie tak w naszych związkach, może się wydawać, że będziemy musieli przedzierać się przez nieprzetłumaczone kopie nierozwiązanych rozmów, transkrypcje starych argumentów i półki z narzekaniami na niedocenianie i przesadne reakcje. Próba zrozumienia rzeczy staje się tak przytłaczająca, że ​​kiedy związek się kończy, zaczynamy oferować niejasne nadmierne uproszczenie: „To po prostu tak się skomplikowało”.

Nie zdajemy sobie jednak sprawy, że to, co dzieje się źle w naszym związku, często ma mniej wspólnego z naszymi rzeczywistymi uczuciami do drugiej osoby niż nasza obrona i wewnętrzny wróg znany jakokrytyczny głos wewnętrzny. Głos jest tym, co nas przygnębia, gdy popełniamy błąd lub mówimy coś głupiego. To ta część nas, która nie wierzy, że możemy coś osiągnąć lub że kiedykolwiek będziemy wystarczająco inteligentni, wystarczająco atrakcyjni lub po prostu wystarczająco. Większość z nas potrafi rozpoznać ten głos w jakiejś dziedzinie naszego życia. Ale rzadko zdajemy sobie sprawę, jak złośliwym intruzem może być w naszych związkach, atakując nie tylko nas, ale także naszych partnerów i nasz związek w ogóle.

Obejrzyj Wideo na tablicy o krytycznym głosie wewnętrznym

„Głównym powodem, dla którego związki zawodzą, jest to, że każdy partner wnosi do związku swoje własne krytyczne głosy wewnętrzne i zachowania obronne, które te głosy regulują” – napisała w swojej książce. Pokonaj swój krytyczny głos wewnętrzny . W jaki sposób krytyczny głos wewnętrzny próbuje podkopać związek? Spójrz na scenę w Annie Hall, gdzie główni bohaterowie, Annie i Alvy, właśnie się spotkali i piją kieliszek wina na balkonie jej mieszkania:

ALVY : A więc robiłeś tam zdjęcia, czy co?

ANNIE : Tak, tak, trochę się bawię, wiesz.

(myśli Annie pojawiają się na ekranie, gdy mówi) Bawię się? Posłuchaj mnie, co za palant!

ALVY : Są… są… są cudowne, wiesz. Mają… mają… mają… cechę.

ANNIE : No cóż, chciałbym-chciałabym wkrótce wziąć udział w poważnym kursie fotograficznym.

(Ponownie pojawiają się myśli Annie) Pewnie myśli, że jestem jojo.

ALVY : Fotografia jest ciekawa, bo wiesz, to nowa forma sztuki, a zestaw kryteriów estetycznych jeszcze się nie wyłonił.

ANNIE : Kryteria estetyczne? Masz na myśli, czy to dobre zdjęcie, czy nie?

Nie jestem dla niego wystarczająco mądry.

ALVY : Medium wchodzi jako warunek samej formy sztuki. To jest-

Nie wiem, co mówię-wyczuwa, że ​​jestem płytka

ANNIE : No cóż, ja… dla mnie… to znaczy, to wszystko jest instynktowne, wiesz. To znaczy, po prostu staram się to poczuć, wiesz? Staram się to zrozumieć i nie myśleć o tym tak dużo.

Boże, mam nadzieję, że nie okaże się głupcem jak inni.

ALVY : Wciąż jednak my- Potrzebny jest zestaw wskazówek estetycznych, aby umieścić to w perspektywie społecznej, tak myślę.

Chryste, brzmię jak radio FM.

Nasz krytyczny głos wewnętrzny próbuje podkopać nas na prawie każdym etapie naszego związku, ale szczególnie wtedy, gdy czujemy się otwarci i wrażliwi na naszego partnera. Przejawia się to w naszych samokrytycznych myślach: wszystkich wybrednych myślach, jakie mamy na temat naszego wyglądu, wszystkich krytycznych nastawieniach dotyczących sposobu, w jaki mówimy, wszystkich naszych dokuczliwych niepewnośćch związanych z tym, jak się zachowujemy. W miarę utrzymywania się samoświadomości i samoatakowania stopniowo wycofujemy się w siebie i oddalamy od miłości.

Jednocześnie nasz krytyczny głos wewnętrzny próbuje podkopać nasze uczucia do partnera. Przejawia się we wszystkich dezaprobujących myślach o ich wyglądzie, nawykach, cechach. W sposób, w jaki przesadzamy i skupiamy się na ich wadach i niedociągnięciach. W naszych cynicznych postawach wobec nich nigdy się nie zmienia. W miarę utrzymywania się wybrednych myśli i krytyki, stopniowo wycofujemy się z naszego partnera i ponownie oddalamy się od miłości.

Kluczem do przezwyciężenia ograniczeń jest niesłuchanie tego głosu. Kłopot polega na tym, że jesteśmy tak przyzwyczajeni do życia z tym nieprzyjaznym wewnętrznym dialogiem, że ledwo zdajemy sobie z tego sprawę. Myślimy o tej krytyce jako o naszym własnym punkcie widzenia, o nas samych, a nie oanty-ja, czyli to, czym naprawdę jest.

Poniższe ćwiczenie pomoże ci zidentyfikować twój krytyczny wewnętrzny głos oraz to, co on do ciebie mówi i co mówi ci o twoim partnerze. Dr Firestone wyjaśnia: „…obaj partnerzy często „słuchają” nakazu swoich głosów. W pewnym sensie ich komunikacja jest filtrowana przez negatywny punkt widzenia, który zniekształca sposób, w jaki postrzegają siebie i swoich partnerów”.

Ludzie często uważają, że warto zapisywać swoje myśli lub rozmawiać o nich z przyjacielem, gdy przechodzą przez różne etapy tego ćwiczenia.

Ćwiczenie: Rozpoznawanie krytycznych ataków głosowych na ciebie w twoim związku:

Najpierw poświęć trochę czasu na przemyślenie krytycznych myśli i ataków, które masz na siebie w związku z miłością i twoim związkiem. [Na przykład: jestem taki niezręczny, zawsze mówię niewłaściwą rzecz. On (ona) pomyśli, że jestem takim idiotą.]

Teraz weź te same stwierdzenia i przetłumacz je z pierwszej osoby na drugą. [Jesteś taki niezręczny, zawsze mówisz niewłaściwą rzecz. On (ona) pomyśli, że jesteś takim idiotą.] Wypowiedz na głos wypowiedzi, zacznij od tego w pierwszej osobie, a następnie wypowiedz to w drugiej osobie. Czy ten drugi wydaje się bardziej naładowany emocjonalnie niż drugi? Kiedy mówisz to drugie, czy przychodzą ci na myśl jeszcze jakieś myśli? Jeśli tak, powiedz je również, ale pamiętaj, aby podać je w drugiej osobie.

Ćwiczenie: Identyfikacja krytycznych ataków głosowych na partnera w związku:

Po pierwsze, poświęć trochę czasu na przemyślenie krytycznych myśli i ataków, które masz na temat swojego partnera. [Na przykład: On (ona) jest takim nierobem. Zawsze po nim (ją) sprzątam. On (ona) jest taki obrzydliwy; jak skończyłem z nim (nią)?]

Teraz weź te same stwierdzenia i przetłumacz je z pierwszej osoby na drugą… tak, jakby ktoś rozmawiał z tobą o twoim partnerze. [On (ona) jest takim nierobem. Zawsze po nim (ją) sprzątasz. On (ona) jest taki obrzydliwy; co z nim (nią) robisz?] Wypowiedz na głos wypowiedzi, zacznij od tego w pierwszej osobie, a następnie wypowiedz to w drugiej osobie. Czy ten drugi wydaje się bardziej naładowany emocjonalnie niż drugi? Kiedy mówisz to drugie, czy przychodzą ci na myśl jeszcze jakieś myśli? Jeśli tak, powiedz je również, ale pamiętaj, aby zachować je w drugiej osobie.

Umieszczając swój krytyczny wewnętrzny głos w drugiej osobie, oddzielasz się od jej obcego punktu widzenia i pozostajesz z prawdziwymi uczuciami, swoimi bliskimi i swoim życiem. A kiedy będziesz świadomy procesu, który osłabił twój związek, będziesz w stanie lepiej z nim walczyć w przyszłości. Kto wie, gdyby Annie i Alvy byli świadomi swoich ataków głosowych, pierwsza scena filmu mogłaby nie wyglądać tak:

ALVY: Annie i ja zerwaliśmy i nadal nie mogę się o tym przekonać. Wiesz, ciągle przesiewam fragmenty związku przez mój umysł, badam swoje życie i próbuję dowiedzieć się, skąd się wzięło to schrzanienie, wiesz, a rok temu byliśmy… tsch, zakochani.