„Już jej nie pociąga. Nigdy nie jest tak podekscytowana, że ​​mnie widzi, kiedy wracam do domu. Dlaczego nie może być po prostu tak, jak było na początku? Mój przyjaciel właśnie wszedł w pierwszy z dwóch powszechnych etapów niepewności w związku: pytania retoryczne. Wewnętrzne śledztwo kontynuuje: „Odpowiada na moje wiadomości trwa wieczność. Czy nie tęskni za mną, kiedy odejdę? Zawsze śmiała się z moich żartów. Myślisz, że jest zainteresowana kimś innym?

Potem przychodzi faza druga: włączanie się: „To dlatego, że tracę swój wygląd. Zbyt często mnie nie ma. Ona już nie uważa, że ​​jestem zabawny. Nie mogę jej uszczęśliwić. Coś jest ze mną nie tak. Chce kogoś lepszego.

Wszyscy najprawdopodobniej byliśmy na jednym lub drugim końcu tego scenariusza; albo byliśmy martwiący się, albo byliśmy z martwiącym się. Są szanse, że faktycznie doświadczyliśmy obu. Niepewność , jak większość z nas wie z pierwszej ręki, może być toksyczny dla naszych najbliższych relacji. I chociaż może odbijać się od partnera do partnera, zarówno przyczyna naszej niepewności, jak i lekarstwo na nią tkwi w nas samych.

Nic dziwnego, studia odkryli, że osoby o niskiej samoocenie mają więcej niepewności w związku, co może uniemożliwić im czerpanie korzyści z miłosnego związku. Osoby o niskiej samoocenie nie tylko chcą, aby partner widział ich w lepszym świetle niż oni sami, ale w chwilach zwątpienia mają problem z rozpoznaniem afirmacji partnera. Co więcej, samo działanie z naszej niepewności może odepchnąć naszego partnera, tworząc w ten sposób samospełniającą się przepowiednię. Ponieważ ta walka jest tak wewnętrzna i przez większość czasu nawet niezależna od okoliczności, ważne jest, aby radzić sobie z naszą niepewnością bez zniekształcania lub wciągania w nie naszego partnera. Możemy to zrobić, podejmując dwa kroki: 1. Odkrycie prawdziwych korzeni naszej niepewności i 2. Zakwestionowanie wewnętrznego krytyka, który sabotuje nasz związek.

1. Skąd bierze się nasza niepewność?

Nic tak nie budzi odległych ran jak bliski związek. Nasze związki bardziej niż cokolwiek innego wzbudzają stare uczucia z naszej przeszłości. Nasze mózgi są nawet zalane tą samą neurochemią w obu sytuacjach.

Wszyscy mamy modele robocze za relacje, które powstały w naszych wczesnych przywiązaniach do wpływowych opiekunów. Jakikolwiek był nasz wczesny wzorzec, kształtuje nasze dorosłe relacje, temat, który poruszam bardziej szczegółowo na blogu ”. Jak styl przywiązania wpływa na twój związek . Nasz styl przywiązania wpływa na wybór partnerów i dynamikę naszych relacji. Bezpieczny wzorzec przywiązania pomaga osobie być bardziej pewnym siebie i opanowanym. Jednakże, gdy ktoś ma niespokojny lub zaabsorbowany styl przywiązania, może być bardziej prawdopodobne, że poczuje się niepewnie w stosunku do swojego partnera.

Znajomość naszego stylu przywiązania jest korzystna, ponieważ może pomóc nam uświadomić sobie, w jaki sposób możemy odtwarzać dynamikę z naszej przeszłości. Może nam pomóc w wyborze lepszych partnerów i tworzeniu zdrowszych relacji, co z kolei może zmienić nasz styl przywiązania. Wreszcie, może sprawić, że będziemy bardziej świadomi tego, jak nasze poczucie niepewności może być niewłaściwie umiejscowione, w oparciu o coś starego, w przeciwieństwie do naszej obecnej sytuacji.

Nasza niepewność może dalej wynikać z „ krytyczny głos wewnętrzny ”, które zinternalizowaliśmy na podstawie negatywnych programów z naszej przeszłości. Gdybyśmy na przykład mieli rodzica, który nienawidził samych siebie lub kierował wobec nas krytyczne postawy, mamy tendencję do uwewnętrzniania tego punktu widzenia i noszenia go ze sobą jak okrutnego trenera w naszych głowach. Ten wewnętrzny krytyk jest bardzo głośny w sprawach, które są dla nas naprawdę ważne, takich jak nasze relacje. Weźmy przykład mojego przyjaciela, o którym mowa powyżej. Najpierw krytyczny wewnętrzny głos podsycił wątpliwości co do zainteresowania jego dziewczyny nim, a potem zwrócił się przeciwko niemu. W chwili, gdy dostrzegł sytuację przez filtr swojego krytycznego wewnętrznego głosu, który powiedział mu, że jego dziewczyna się oddala, jego umysł zalały straszne myśli o sobie. W jednej minucie był w porządku. W następnej minucie słuchał wewnętrznego głosu mówiącego mu na wszystkie sposoby, na które nie mógł się zmierzyć, że został odrzucony.

Związki nami wstrząsają. Rzucają wyzwanie podstawowym odczuciom, jakie mamy do siebie i eksmitują nas z długo żyjących stref komfortu. Mają tendencję do zwiększania głośności naszego wewnętrznego głosu i ponownego otwierania nierozwiązanych ran z naszej przeszłości. Jeśli czuliśmy się opuszczeni jako dziecko, powściągliwe zachowanie romantycznego partnera nie będzie tylko odczuwane jako aktualna frustracja. Ma potencjał, aby wprowadzić nas z powrotem w stan emocjonalny przerażonego dziecka, które potrzebowało naszego rodzica do przetrwania. Choć może wydawać się trudne powiązanie naszych współczesnych reakcji z przekonaniami, postawami i doświadczeniami z naszego wczesnego życia, jest to nieocenione narzędzie do poznania siebie, a ostatecznie do trudnych zachowań, które nam nie służą, a nawet nie pasują do naszych prawdziwe, dorosłe życie.

2. Jak radzić sobie z niepewnością związku?

Aby zakwestionować naszą niepewność, musimy najpierw poznać nasz krytyczny głos wewnętrzny. Powinniśmy próbować go złapać za każdym razem, gdy wkrada się nam do głowy. Czasami może to być łatwe. Ubieramy się, żeby wyjść na randkę, a on krzyczy: „Wyglądasz okropnie! Jesteś taki gruby. Po prostu się zakryj. Nigdy go nie pociągniesz. Innym razem będzie to bardziej podstępne, nawet kojąco brzmiące: „Po prostu trzymaj się dla siebie. Nie inwestuj i nie pokazuj jej, jak się czujesz, a nie zostaniesz zraniony. Ten głos może nawet podniecić naszego partnera w sposób, który sprawi, że poczujemy się bardziej niepewnie: „Nie możesz mu ufać. Pewnie cię zdradza! Zidentyfikowanie tego krytycznego wewnętrznego głosu jest pierwszym krokiem do jego zakwestionowania. Tutaj możesz dowiedzieć się konkretnych kroki, które możesz podjąć, aby pokonać tego wewnętrznego krytyka i nie pozwól, by przeniknął do twojego życia miłosnego.

Kiedy zaczynamy kwestionować te negatywne postawy wobec siebie, musimy również podjąć wysiłek, aby podjąć działania, które są sprzeczne z wytycznymi naszego krytycznego głosu wewnętrznego. W kontekście relacji oznacza to, że nie działamy w oparciu o nieuzasadnioną niepewność lub działamy w sposób, którego nie szanujemy. Oto kilka pomocnych kroków do wykonania:

Zachowaj swoją niezależność. Bardzo ważne jest, aby zachować poczucie siebie oddzielone od naszego partnera. Jakdr Daniel Pieczęćpowiedział, że celem związku powinno być zrobienie sałatki owocowej, a nie smoothie. Innymi słowy, nie powinniśmy rezygnować z istotnych części tego, kim jesteśmy, aby połączyć się w parę. Zamiast tego każdy z nas powinien pracować nad zachowaniem unikalnych aspektów nas samych, które przede wszystkim przyciągały nas do siebie, nawet gdy się do siebie zbliżamy. W ten sposób każdy z nas może być silny, wiedząc, że jesteśmy całą osobą w sobie i z siebie.

Nie zachowuj się bez względu na to, jak bardzo jesteś niespokojny. Oczywiście łatwiej to powiedzieć, niż zrobić, ale wszyscy wiemy, że nasza niepewność może wywołać dość destrukcyjne zachowanie. Akty zazdrości lub zaborczości mogą zranić naszego partnera, nie wspominając o nas. Przeglądanie ich wiadomości tekstowych, dzwonienie co kilka minut, aby zobaczyć, gdzie są, wściekanie się za każdym razem, gdy patrzą na inną atrakcyjną osobę – to wszystko czyny, których możemy uniknąć, bez względu na to, jak bardzo nas to niepokoi, i w końcu będziemy czuć się znacznie silniejszym i bardziej ufnym. Co ważniejsze, będziemy godni zaufania.

Ponieważ możemy zmienić tylko naszą połowę dynamiki, zawsze warto zastanowić się, czy podejmujemy jakieś działania, które odpychają naszego partnera. Jeśli zachowujemy się w sposób, który szanujemy, a nadal nie czujemy, że dostajemy to, czego chcemy, możemy podjąć świadomą decyzję, aby porozmawiać o tym z partnerem lub zmienić sytuację, ale nigdy nie musimy tego robić. czuć się ofiarą lub pozwolić sobie na działanie w sposób, którego nie szanujemy.

Nie szukaj otuchy. Szukanie u partnera, aby uspokoił nas, gdy czujemy się niepewnie, prowadzi tylko do większej niepewności. Pamiętaj, że te postawy pochodzą z naszego wnętrza i dopóki nie przezwyciężymy ich w sobie, nie będzie miało znaczenia, jak inteligentni, seksowni, godni lub atrakcyjni powie nam, że jesteśmy. Bez względu na wszystko, musimy starać się czuć w sobie dobrze. Oznacza to prawdziwe i pełne zaakceptowanie miłości i uczucia, które nasz partner kieruje do nas. Nie oznacza to jednak, że na każdym kroku zwracamy się do naszego partnera o zapewnienie, że wszystko jest w porządku, co jest ciężarem, który ciąży na naszym partnerze i odciąga nas od nas samych.

Przestań mierzyć. Ważne jest, aby nie stale oceniać ani oceniać każdego ruchu naszego partnera. Musimy zaakceptować, że nasz partner jest osobną osobą o suwerennym umyśle. Nie zawsze będziemy widzieć rzeczy w ten sam sposób lub wyrażać naszą miłość w ten sam sposób. Nie oznacza to, że powinniśmy zadowalać się kimś, kto nie oferuje nam tego, czego chcemy w związku, ale kiedy znajdziemy kogoś, kogo cenimy i kochamy, powinniśmy starać się nie wdawać w które stale mierzymy kto jest komu co i kiedy jest winien.

Związek powinien być równy pod względem dojrzałości i wymiany życzliwości. Jeśli coś jest nie tak, możemy jasno przekazać to, czego chcemy, ale nie powinniśmy oczekiwać, że nasz partner będzie czytał w naszych myślach lub dokładnie wiedział, co robić przez cały czas. Jak tylko wejdziemy do Gra winna , jest to trudny cykl, z którego można się uwolnić .

Idź na całość. Wszyscy odczuwamy niepokój, ale możemy zwiększyć naszą tolerancję na wiele niejasności, które nieuchronnie przedstawia każdy związek, będąc wiernymi sobie. Możemy zainwestować w osobę, nawet jeśli wiemy, że może nas skrzywdzić. Trzymanie jednej stopy za drzwiami sprawia, że ​​związek nie staje się tak bliski, jak to tylko możliwe, a nawet może go całkowicie osłabić. Kiedy pozwalamy się kochać i czuć się kochanymi, z pewnością będziemy też odczuwać niepokój, ale wytrwanie ma więcej nagród, niż możemy sobie wyobrazić. Kiedy podejmujemy ryzyko, nie pozwalając, aby nasza niepewność dyktowała nasze zachowanie, najlepszym scenariuszem jest to, że związek się rozkwita, a najgorszym jest, że rozwijamy się w sobie. Nie marnuje się czasu, który nauczył nas czegoś o nas lub pomogło nam wzmocnić naszą zdolność do kochania i bycia podatnym na zranienie.