A więc nadszedł czas na obiad, a ty logowałeś się godzinami przy kuchence, przygotowując to, co uważałeś za ulubiony posiłek swojej córki; puree ziemniaczane, stek i fasolka szparagowa. Zawsze uwielbiała ten posiłek. Od najmłodszych lat jej ulubionym jedzeniem były tłuczone ziemniaki. Ale ta noc jest inna, tak jak większość nocy w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Sally, 13 lat, nie będzie jadła. Modlisz się i masz nadzieję, że każda noc będzie lepsza. Może będzie miała kilka kęsów więcej niż poprzedniego wieczoru. Sally siada do jedzenia i o nie. Znowu nie je. Powoli przesuwa zieloną fasolkę po talerzu, udaje, że gryzie, i połyka wodę, zamiast tego napełniając się płynem. To jest ostatnio twoje życie i nie masz pojęcia, co robić.

Rozumiem. Bardzo duża część moich klientów zmaga się z zaburzeniami odżywiania i/lub wizerunkiem ciała. Niestety jest to niezwykle powszechne w grupie wiekowej 10-30 lat. Powyższy przykład jest zbyt blisko domu dla dziewczyn, z którymi pracuję. Zmagają się z jedzeniem, stoją przed lustrem, czując, że nic im nie pasuje i odmawiają jedzenia w szkole, ponieważ boją się, że inni ich osądzą lub „po prostu nie jestem głodny”. Dla rodziców to koszmar.

Szczerze mówiąc, jeśli Twoje dziecko lub nastolatek ma problemy z jedzeniem, nie je, odmawia jedzenia i/lub traci na wadze lub angażuje się w nadmierne środki, aby schudnąć, czas poszukać profesjonalnej pomocy. Gorąco polecam ośrodek leczenia szpitalnego, jeśli uzna się to za odpowiednie dla ich poziomu opieki, terapeutę, zarejestrowanego dietetyka i/lub psychiatrę i lekarza. Wszystkie te osoby tworzą tak zwany „zespół terapeutyczny”. Ten „zespół” pomaga upewnić się, że nastolatek otrzymuje najlepszą możliwą opiekę i powrót do zdrowia.

Wskazówka nr 1: Przestań się bić . Trudno być rodzicem dziecka z zaburzeniami odżywiania (ED). Okres. Często słyszę, jak rodzice mojego klienta obwiniają się lub szukają powodów, dla których ich dziecko ma zaburzone odżywianie i ciągle bije się „dlaczego” lub „powinienem był zrobić…”. Nic nie zrobiłeś, aby to stworzyć. Zaburzenia erekcji są podstępne, potężne i manipulacyjne. Mogą pojawić się pozornie przypadkowo, niespodziewanie, niespodziewanie. Nic nie zrobiłeś, aby to stworzyć. Robisz najlepiej jak potrafisz. Niezwykle trudno jest wiedzieć, co dokładnie powiedzieć, zrobić lub jak pomóc, w obawie, że nastolatka się zdenerwuje, wścieknie na ciebie lub jeszcze bardziej niekomfortowo. Twój nastolatek też tego nie chce. Ważne jest, aby okazywać sobie miłość i współczucie w taki sam sposób, w jaki chcesz, aby twoja nastolatka okazywała sobie miłość i współczucie.

Wskazówka nr 2: nigdy nie mów „po prostu to zjedz”. Podczas gdy zaburzenia erekcji mogą być mylące i frustrujące, ostatnią rzeczą, jaką kiedykolwiek chcesz powiedzieć swojemu nastolatkowi, jest „Po prostu to zjedz”. Nigdy, przenigdy, proszę, nigdy nie mów tego swojemu nastolatkowi. Twój nastolatek desperacko chce być lepszy. Nienawidzą tej codziennej bitwy. Tak bardzo żałują, że mogli po prostu zjeść obiad. ED krzyczy na nich w ich uszach, takich jak „jesteś gruby” i „jeśli to zjesz, nikt cię nie polubi”. Są to słowa, które słyszą codziennie przez cały dzień, gdy próbują jeść. Mówienie im „po prostu zjedz to” jest dla nich niezwykle bolesne i denerwujące. Chcą go zjeść, tak jak ty!

Wskazówka nr 3: Podczas rekonwalescencji nigdy nie komentuj zmian w ciele nastolatka. Powrót do zdrowia może być długą, trudną i bolesną drogą. Ale jest to absolutnie możliwe i realne. Odzyskiwanie istnieje! Bądź cierpliwy wobec siebie i swojego nastolatka. Bądź dla nich wzorem do naśladowania. Mów o sobie miłe rzeczy, kiedy patrzysz w lustro, okazuj dobrą samoocenę i modeluj pewność siebie. Gdy nastolatek zaczyna wykazywać oznaki powrotu do zdrowia i radzi sobie lepiej, kolejnym komentarzem, którego należy unikać, jest „Wyglądasz tak zdrowo!”. Absolutnie nie są gotowi, aby usłyszeć, że ich ciało się zmienia. To jest ich strach numer jeden. Jedyną rzeczą, której najbardziej się boją, jest zmiana ich ciała podczas powrotu do zdrowia. Unikaj komentarzy na temat ich ciała, wyglądu, wagi, kształtu lub rozmiaru. Naprawdę maksymalizuj i mów o ich cechach, które nie mają nic wspólnego z wagą. Czy zauważyłeś, że ogólnie wydają się szczęśliwsi? Wskaż to! Ale proszę nie komentuj, że wyglądają zdrowiej. Dla osób z zaburzeniami erekcji „zdrowszy” może oznaczać „przybrał na wadze”. Chociaż może to być prawdą, że przybrali na wadze, nie należy na to zwracać uwagi.

Wiem, że jest to trudne, wyczerpujące i bolesne do oglądania i doświadczania, po prostu wiedz, że jest lepiej i tak, możesz pomóc. Po prostu bycie tam dla nastolatka czyni cuda. Słuchaj, daj im upust i bądź ramieniem, na którym można płakać. Staraj się nie udzielać zbyt wielu rad ani nie wyglądać na apodyktycznego. Ich zespół terapeutyczny wie, co robi, i służy pomocą. Po prostu bądź mamą lub tatą i pokaż swojemu nastolatkowi, że go kochasz i troszczysz się o niego.