Uczucie złości jest powszechnym zjawiskiem ludzkim.
Jest tak podstawowe, jak uczucie głodu, samotności, miłości lub zmęczenia.
-Teodor Rubin

— Morderstwo na myśl dziennie trzyma lekarza z dala. Ten cytat podkreśla, że ​​odczuwanie gniewnych myśli jest zdrową manifestacją, podczas gdy zaprzeczanie lub tłumienie gniewnych uczuć ma patologiczny efekt. W moim doświadczeniu klinicysty zauważyłem, że tłumienie gniewnych uczuć nieuchronnie ma destrukcyjne konsekwencje. Postuluję cztery główne złe skutki ominięcia uczucia gniewnych emocji. Są to (1) rozwijające się objawy psychosomatyczne; (2) skierowanie gniewu przeciwko sobie; (3) rzutowanie gniewu na innych; oraz (4) odgrywanie wrogich, negatywnych zachowań.

1. Kiedy unikamy naszych gniewnych emocji, mają one tendencję do somatyzowania, powodując różnego stopnia szkody dla ciała. Powstrzymywanie gniewnych uczuć tworzy napięcie, a ta reakcja stresowa odgrywa rolę w wielu dolegliwościach psychosomatycznych, takich jak bóle głowy, nadciśnienie, choroby układu krążenia i nowotwory. Jak donosi College of Nursing, University of Tennessee : „…Tak niskie wyniki sugerują stłumienie, stłumienie lub powstrzymanie gniewu. Istnieją dowody na to, że tłumiony gniew może być prekursorem rozwoju raka, a także czynnikiem jego progresji po postawieniu diagnozy”.

2. Kiedy ludzie internalizują uczucia gniewu, powodują, że zwracają się przeciwko sobie i stają się samokrytyczni i nienawidzą siebie. Jeśli proces ten osiąga poważne rozmiary, odgrywa znaczącą rolę w uczuciachdepresjai bezwartościowość. Może prowadzić do autodestrukcyjnych, autodestrukcyjnych, a czasami samobójczych zachowań. Psychoanalitycy tradycyjnie rozumieli, że depresja jest spowodowana przede wszystkim gniewem skierowanym przeciwko sobie.

3. Ludzie, którzy unikają lub tłumią gniew, często uzewnętrzniają swój gniew, wyrzekając się go w sobie i rzutując go na innych ludzi, przez co postrzegają innych jako gniewnych lub wrogich. Powoduje to, że postrzegają środowisko zewnętrzne jako obce i niebezpieczne. Następnie reagują na tych postrzeganych wrogów z kontragresją lub paranoją, często wywołując niebezpieczną spiralę postępującego nieprzystosowania i nieszczęścia.

4. Kiedy ludzie nie mogą tolerować gniewnych emocji, mają tendencję do niewłaściwego odgrywania swojej złości. Trudno im kontrolować i krzywdzą siebie i innych. Często działają wbrew własnym interesom.

Ci, którzy tłumią swój gniew, mają skłonność do wyrażania go pośrednio poprzez bierną agresję lub powstrzymywanie się. Zachowania powstrzymujące, takie jak zapominanie, nawykowe spóźnianie, zwlekanie i prowokowanie w inny sposób, zrażają innych; w szczególności tworzą dystans między partnerami w związkach intymnych i powodują problemy w miejscu pracy. Ogólnie rzecz biorąc, bierna agresja jest dysfunkcyjna, odstrasza ludzi, zwiększa poczucie winy i ma zły ogólny wpływ na sprawcę.

Wreszcie, kiedy ludziom trudno jest bezpośrednio przyznać się do gniewu, zamiast tego mają tendencję do uzasadniania przyczyn swojego gniewu, co prowadzi do poczucia niezrozumienia, pokrzywdzenia, słusznie oburzonych lub pokrzywdzonych moralnie. To często powoduje, że gniew i wiktymizacja stają się obsesyjne, a gniewne myśli nie tylko utrzymują się przez długi czas, ale także budują i ostatecznie odbijają się na ogólnym szczęściu i przystosowaniu.

Gniew jest prawdopodobnie najbardziej niezrozumianym ludzkim uczuciem. Istnieje wiele nieporozumień na ten temat. Niektórzy ludzie postrzegają gniew jako coś złego lub niemoralnego i uważają, że wpadanie w złość czyni z nich złą osobę. Inni uważają, że gniew jest przeciwieństwem miłości i uważają, że wyrażanie gniewu nie ma miejsca w bliskich, osobistych związkach lub w rodzinie. Jeszcze innym powszechnym, choć niepoprawnym przekonaniem jest to, że gniewanie się na kogoś oznacza oskarżanie tej osoby o wykroczenie.

Gniew jest naturalną i nieuniknioną reakcją na frustrację lub stres. Stopień złości jest proporcjonalny do stopnia frustracji doświadczanej w danym momencie, niezależnie od tego, czy czyjeś uczucia gniewu są racjonalne i odpowiednie do sytuacji, czy irracjonalne i całkowicie nieodpowiednie. Jak słusznie zauważył Dalajlama: „Jeśli człowiek nigdy nie okazuje gniewu, to myślę, że coś jest nie tak. On nie ma racji w mózgu. W związku z tym dobrze jest zrozumieć, że gniew jest zdrową emocją i idealnie jest ją w pełni poczuć. Krytyczne, złośliwe myśli i postawy są z moralnego punktu widzenia całkowicie dopuszczalne, podczas gdy działania muszą być oceniane na podstawie moralności, a nawet sarkastyczny lub wyniosły ton lub niewrażliwy czyn można uznać za krzywdzący.

W Etyka relacji międzyludzkich , Podkreślam, że istotne z punktu widzenia naszego zdrowia i samopoczucia psychicznego jest danie wszystkim naszym uczuciom swobodnego panowania w świadomej świadomości i doświadczaniu, natomiast w odniesieniu do naszych działań musimy podejmować racjonalną decyzję o tym, jak się wyrażać. nasz gniew, który obejmuje zarówno obawy moralne, jak i problemy z rzeczywistością. W rozdziale zatytułowanym „Opanowanie gniewu” opisuję dwa najistotniejsze punkty w związku z działaniem na nasz gniew: czy jest to zgodne z naszymi wartościami i czy byłoby to w naszym własnym interesie? Jeśli chodzi o to drugie, byłoby nierozsądne, aby na przykład osoba, która ceni sobie pracę, wysadziła się na szefa; zamiast tego bardziej produktywne byłoby po prostu przyznać się i poczuć wrogie uczucia bez ich odgrywania.

W większości przypadków nadreaktywne reakcje emocjonalne u dorosłych, w tym intensywny gniew lub wściekłość, zawierają pierwotny element oparty na wczesnych doświadczeniach, które były groźne lub traumatyczne. Uwrażliwienie na sytuacje, które wywołują nadmiernie silne reakcje gniewu, jest przydatne w odróżnianiu emocji obecnych od pierwotnych. O ile złość w obecnej sytuacji może być uzasadniona, o tyle intensywność często nie jest adekwatna do osobistego znaczenia wydarzenia. Świadomość pierwotnych składników gniewu nie tylko pomaga rozładować poziom gniewu, ale także daje czas na racjonalną autorefleksję i bardziej przemyślane rozważenie własnych myśli i działań.

Pamiętaj, że umiejętność wyrażania złości jest kluczowa, a czasami może to mieć wyjątkowo pozytywny wpływ w sytuacjach osobistych, zawodowych lub politycznych. Ogólnie rzecz biorąc, najlepiej jest wyrazić swój gniew bezpośrednio i spokojnym tonem głosu, a nie w gniewny lub wściekły sposób. Na przykład powiedzenie „Byłem na ciebie zły, kiedy zrobiłeś to a to” jest bardziej skuteczne niż wyrażanie tego ze złością, co zwykle wywołuje natychmiastową gniewną ripostę. Jeśli jednak jesteś jeszcze bardziej zirytowany reakcją na twój gniew lub nie udaje ci się osiągnąć celu, zawsze możesz powiedzieć coś mocniej i dobitniej. Ogólnie rzecz biorąc, eskalacja ta powinna być stopniowa i kontrolowana, aby osiągnąć najlepsze wyniki.

Podsumowując, kiedy zaprzeczamy lub tłumimy wrogie emocje, nasz gniew prawdopodobnie zostanie zinternalizowany, skierowany przeciwko naszemu ciału lub nas samych lub uzewnętrzniony, zniekształcając otaczający nas świat. Ponadto istnieje większe prawdopodobieństwo utraty kontroli i działania w sposób szkodliwy lub destrukcyjny dla nas samych i dla innych.

Akceptacja gniewu i zdolność tolerowania gniewnych uczuć sprawia, że ​​gniew podlega naszej kontroli i regulacji. Rzeczywiście, kiedy mężczyźni i kobiety są w stanie doświadczać gniewnych uczuć i czują się z nimi dobrze, stają się silniejsi i bardziej opanowani. Ponadto częściej akceptują gniew swoich dzieci i częściej zachęcają dziecko do pozytywnego wyrażania siebie, jednocześnie zniechęcając do biernych, agresywnych lub manipulacyjnych zachowań. W ten sposób uczą swoje dzieci ważnych lekcji na temat radzenia sobie z gniewem (np. kiedy i jak ją wyrażać), które są tak ważne w późniejszym życiu. Ze wszystkich wymienionych powyżej powodów psychoterapeuci ciężko pracują, aby pomóc swoim klientom rozpoznać, zaakceptować i w pełni doświadczać ich gniewnych emocji oraz nauczyć się je wyrażać, gdy jest to właściwe.