Do tego stopnia, że ​​ludzie nie chcą tego, co mówią, że chcą, są obłudni w komunikacji werbalnej. Odnosi się to do szerokiego obszaru poszukiwań życiowych, ale szczególnie dotyczy związków miłosnych. To, czego pragniemy w fantazji, w rzeczywistości niekoniecznie jest tolerowane. We wczesnym okresie życia, kiedy doświadczamy odrzucenia i emocjonalnego bólu, w dużym stopniu polegamy na gratyfikacji fantazji jako mechanizmie radzenia sobie. Później często zaczynamy przedkładać poleganie na tych procesach fantazji nad osobistymi sukcesami i pozytywnym uznaniem. Te reakcje kolidują z wszelkimi negatywnymi punktami tożsamości, które utworzyliśmy w naszych rodzinach i zagrażają naszej obronie, powodując w ten sposób reakcje lękowe.

Prawda jest taka, że ​​miłość, zgodnie z każdą operacyjną definicją tego słowa, tj. — życzliwością, uczuciem, szacunkiem, wrażliwym nastawieniem, wspólnym towarzystwem itp. — jest nie tylko trudna do zdobycia; ale z powodów wymienionych powyżej, jest to jeszcze trudniejsze do zaakceptowania i tolerowania. Większość z nas twierdzi, że chcemy znaleźć kochającego partnera, ale doświadczenie prawdziwej miłości zakłóca fantazje o miłości, które od wczesnego dzieciństwa służyły jako mechanizm przetrwania. Jak zauważył Eric Hoffer: „Nie czujemy się naprawdę wdzięczni tym, którzy spełniają nasze marzenia, oni rujnują nasze marzenia”.

W Strach przed intymnością , Opisałem, jak ludzie reagują podejrzliwie i nieufnie, gdy ich rdzenna tożsamość zostaje zakłócona przez bycie kochanym.

Nieuniknioną prawdą o ludziach jest to, że bardzo często ukochany zmuszony jest ukarać kochanka, który docenia i uznaje jego pozytywne cechy. Kiedy ludzie zostali zranieni w swoich najwcześniejszych związkach, boją się, że zostaną ponownie zranieni i niechętnie podejmują kolejną szansę na bycie kochanym. Wykorzystują zachowania dystansujące, aby zachować równowagę psychiczną.

Odpychanie i karanie ukochanych działa w celu zachowania negatywnego obrazu siebie i zmniejszenia lęku. Reprezentuje ważną dynamikę w intymnych związkach i jest bardziej powszechna, niż ktokolwiek chciałby sądzić. Ludzie mogą nie odczuwać bezpośrednio pełnego niepokoju, jaki rodzi bycie kochanym, ale często doświadczają dziwnych uczuć niepokoju i dezorientacji. Jak to ujął pewien człowiek: „Uczucie miłości wywróciło cały mój świat do góry nogami. To było sprzeczne ze wszystkim, co o sobie „wiedziałem”.

Ponadto kwestie egzystencjalne również negatywnie wpływają na zdolność ludzi do akceptowania miłości i cieszenia się związkami pełnymi miłości. Kiedy czujemy się kochani i podziwiani, zaczynamy przywiązywać większą wartość do siebie, a bardziej doceniając i doceniając nasze życie, z konieczności stajemy w obliczu większego bólu związanego z nieuchronnością śmierci. Mystrachzarówno strata kochanka, jak i nas samych, a także często nieświadomie wycofują się z relacji miłosnych.

Kiedy ludzie martwią się, że są kochani, często zatrzymują pozytywne cechy, które są najbardziej pożądane dla ich partnerów, przez co stają się mniej lubiane. Stwarza to emocjonalny głód i złość u ich partnera. Osoby, które powstrzymują, mogą również nadal werbalnie wyrażać swoje pragnienie miłości i romansu, jednocześnie narzekając lub krytykując kochanka, prowokując wrogie interakcje i alienację w związku.

Autodestrukcyjne reakcje na bycie kochanym, takie jak powstrzymywanie pozytywnych cech i reakcji, nieuchronnie prowadzą do nieuczciwej komunikacji i podwójne wiadomości w związku. Partner może się powstrzymywać, jednocześnie głosząc miłość drugiej osobie, ale jego działania nie pasują do jego słów. W Zatrzymaj się! Doprowadzasz mnie do szału George Bach i Ronald Deutsch przytaczają setki przykładów, w których pozytywne wypowiedzi partnerów stanowiły próbę ukrycia ich pasywno-agresywnych reakcji poprzez przedstawienie ich zachowań powstrzymujących jako proste błędy, nieostrożność lub niewinne zapomnienie.

W Oblężona jaźń: terapeutyczny model różnicowania , Opisuję, jak jeden partner często wywołuje zamieszanie, frustrację i wściekłość u drugiego, powstrzymując się, a następnie zły i defensywny, gdy drugi wyraża zaniepokojenie związkiem. Na przykład Dave poślubił Joan, szczupłą, atrakcyjną kobietę, która uwielbiała dzielić aktywne życie i lubiła latać z nim prywatnym samolotem. Po kilku latach Joan przytyła 20 funtów i wolała odosobnione zajęcia w domu. Powiedziała, że ​​latanie jest po prostu zbyt niebezpieczne. Kiedy Barry pochwalił długie włosy swojej żony, obcięła je w następnym tygodniu. Po tym, jak Ben powiedział swojej dziewczynie Rose, jak bardzo cieszy go jej towarzystwo, stopniowo zaczął spędzać większość czasu w pracy lub uprawiać sport ze swoimi kumplami.

Patrz na to Wideo na tablicy na temat różnicowania

Jednak, jak zauważyli Bach i Deutsch, ludzie, których komunikaty są dwulicowe, „zwykle nie są świadomi, że wysyłają dwie sprzeczne wiadomości”. Ich komunikacja, podobnie jak zachowania powstrzymujące, są w dużej mierze nieświadome, a ci ludzie nie rozpoznają, że ich działania nie pasują do ich słów.

Podsumowując, zakochanie przynosi nie tylko podekscytowanie i spełnienie; wywołuje również niepokój i obawy przed odrzuceniem i potencjalną stratą. Z tego powodu wiele osób unika związków miłosnych. Z drugiej strony ludzie mogliby nauczyć się rozpoznawać i kwestionować wyniszczające mechanizmy obronne, które wykluczają miłość. Kochankowie mogą pozostać bezbronni, zamiast wycofywać się w fantazję o miłości i mylić się nawzajem podwójnymi wiadomościami i powstrzymującymi się zachowaniami. Mogliby zachować swoją integralność, nauczyć się „pocić” lękiem związanym z byciem blisko bez odrywania się i stopniowo zwiększać swoją tolerancję na bycie kochanym. W uwolnieniu się z niewoli ich obrony i odrzuceniu pokusy szukania bezpieczeństwa poprzez „ obligacje fantazji — wyimaginowane powiązania z innymi, — każda osoba w parze może poszerzyć swoją zdolność zarówno do dawania, jak i przyjmowania miłości.

Dowiedz się więcej o najnowszej książce dr Firestone Jaźń pod oblężeniem :