– Jestem baaardzo gruby – odezwał się cichy głosik z kąta mojej sypialni. Wyjrzałam zza drzwi garderoby, żeby zobaczyć, kto jest odpowiedzialny za ten deprecjonujący komentarz. Spuściłam oczy, by zobaczyć wątłą sylwetkę mojej 5-letniej siostrzenicy wpatrującej się z powagą w moje duże lustro. Komentarze takie jak te, choć wyczerpujące, stały się niestety drugą naturą pochodzące od dorosłych przyjaciół i krewnych, ale pochodzące od chudego, małego dziecka, słowa te były znacznie bardziej niepokojące. Z pewnością nikt nigdy jej nie powiedział, że jest gruba. Dlaczego więc uwewnętrzniała takie podłe, nie mówiąc już o zniekształconych myślach?

Chociaż wszyscy chcielibyśmy myśleć o dzieciństwie jako okresie, w którym jesteśmy błogo wolni od samoświadomości i deprecjonowania siebie, nigdy tak nie jest. Zapytaj dziecko, czy kiedykolwiek ma złe myśli o sobie, a zapewniam cię, że będziesz w szoku, słysząc odpowiedź.

'Jestem taka brzydka. Moje włosy sprawiają, że jestem brzydka; jest taki kędzierzawy i duży”, 6-letnia córka przyjaciela jąkała się przez gigantyczny szloch.

„Boję się, że nie zdołam wystarczająco szybko uzyskać odpowiedzi. Nie jestem tak mądry jak inne dzieci – zwierzył mi się inny przyjaciel mojego 10-letniego syna.

Niepokojące jest słyszeć, jak nasze dzieci wypowiadają wobec siebie takie okrutne, pozbawione uczuć wypowiedzi, jak możemy nie czuć się lekko winni z powodu przykładu, jaki im daliśmy? Bolesne jest uświadomienie sobie, jak nieświadomi jesteśmy faktu, że nasze własne postawy samokrytyczne przenikają do świadomości naszych dzieci. Jednak ta rzeczywistość powinna skłonić nas do przyjrzenia się, dlaczego sami tak bardzo siebie deprecjonujemy i co możemy zrobić, aby pozbyć się własnych zniekształconych postrzegania siebie.

Krok pierwszy: rozpoznanie naszych krytycznych głosów wewnętrznych

W blogu ' Eksmisja nieprzyjemnego współlokatora żyjącego w twojej głowie ' Wprowadziłem pojęciekrytyczny głos wewnętrzny, zinternalizowanego krytyka, który komentuje każde nasze działanie. Te komentarze nie są zwykle odbierane jako rzeczywisty głos przemawiający do nas, ale raczej jako proces myślowy, który mimowolnie, ale bezwzględnie poniża nas i sabotuje nasze sukcesy. Na przykład osoba próbująca schudnąć może usłyszeć ataki typu: „Jesteś taki gruby. Nigdy nie schudniesz. Powinieneś się po prostu poddać. Osoba, która próbuje zdobyć się na odwagę, by poprosić kogoś o wyjście na randkę, może usłyszeć głosy typu: „Jesteś takim frajerem. On/ona nigdy by się z tobą nie umówiła. Nawet nie pytaj; po prostu się zawstydzisz.

Od 30 lat mój ojciec, psycholog i autor-lekarz, a ja studiowałemkrytyczny głos wewnętrznyi byliśmy zdumieni, jak bardzo jest to powszechne w życiu ludzi. Prawie każdy, kogo spotkałem, odnosił się do koncepcji wewnętrznego głosu i był w stanie zidentyfikować, w jaki sposób ingerował w określony obszar ich życia.

Aby zwalczyć tego wewnętrznego krytyka, konieczne jest, abyśzidentyfikuj to. W jakich sytuacjach się pojawia? Jakie działania sprawiają, że jest głośniejszy? Co mówi Ci o sobie Twój głos? Twójrelacje? Twoje dziecko? Twoja praca?

Czy twój głos brzmi złośliwie i gniewnie, bezpośrednio atakując cię, jak: Nie jesteś jak inni ludzie. Jesteś nieatrakcyjny. Jesteś głupi. Nikt nigdy nie będzie się o ciebie troszczył?

Czy Twój głos brzmi delikatnie i kojąco, oszukując Cię: Nie martw się; po prostu dobrze sobie radzisz na własną rękę. Widzieć? Nikogo nie potrzebujesz. Zjedz drugi kawałek ciasta. Zasługujesz na to. Jeszcze jeden drink sprawi, że poczujesz się o wiele lepiej?

Głos może być brutalny i oczywisty, ale może też być zwodniczy i trudny do rozpoznania, ponieważ zachęca do działania wbrew swoim celom. Ale kiedy to robisz, karze cię za te same działania, do których cię zachęcał.

Pomyśl o sytuacjach, które prowokują twoje głosy. Jakie konkretnie rzeczy mówią ci wtedy? Jakiego negatywnego rezultatu wydają się pragnąć te myśli? Gdy rozpoznasz te głosy, warto je zapisać. Najpierw napisz je w pierwszej osobie, jako stwierdzenia „ja”. Na przykład możesz mieć myśli takie jak:
Nigdy nie dostanę tego awansu.
Ona mnie opuści.
Jestem okropną matką.

Następnie zapisz te same stwierdzenia w drugiej osobie (wypowiedzi „Ty”), tak jakby ktoś z tobą rozmawiał. Na przykład napisałbyś:
Nigdy nie dostaniesz tego awansu.
Ona cię opuści.
Jesteś okropną matką.

To ćwiczenie pomoże ci dostrzec, czym jest głos sadystycznego wroga, i możesz przestać uważać te ataki za prawdziwe stwierdzenia o tym, kim naprawdę jesteś.

Krok drugi: przeciwdziałanie naszemu krytycznemu głosowi wewnętrznemu

Kiedyśzidentyfikuj swój krytyczny głos wewnętrzny, będziesz w stanie lepiej z nim walczyć. Po napisaniu swoich głosów jako wypowiedzi „ty”, możesz na nie odpowiedzieć z bardziej realistycznego i współczującego punktu widzenia. Na przykład możesz odpowiedzieć na powyższe stwierdzenia, pisząc takie rzeczy jak:
Czasami popełniam błędy, ale ciężko pracuję i wykonuję dobrą robotę.
Nie jestem idealna, ale zależy mi na swoim związku i jestem dobrym wyborem.
Jako matka mam wiele pozytywnych cech i mogę pracować nad zmianą w sobie wszystkiego, co mi się nie podoba.

Intencją tego ćwiczenia nie jest budowanie siebie ani wzmacnianie ego. Ma raczej na celu umieszczenie cię w bardziej realistycznym sposobie myślenia i oddzielenie cię od zniekształconych postaw twojego wewnętrznego krytyka. W naszej książce Pokonaj swój krytyczny głos wewnętrzny , mój ojciec i ja wyjaśniamy, w jaki sposób te głosy konkretnie ingerują w różne obszary życia ludzi i przedstawiamy dalsze ćwiczenia, które pomagają zwalczać te destrukcyjne procesy myślowe.

Najpotężniejszym sposobem walki z krytycznym głosem wewnętrznym są działania. Spróbuj wpłynąć na ciebie, ale możesz pokonać głos, ponieważ masz całkowitą kontrolę nad swoimi działaniami. Nie zważając na jego rady i ignorując to, co mówi ci o sobie i innych ludziach, eksmitujesz swoje nieprzyjemny współlokator i usunięcie go z twojego życia. Podejmując działania, takie jak dbanie o siebie, wyglądanie jak najlepiej, pozostawanie bezbronnym w bliskich związkach lub dążenie do sukcesu zawodowego, przeciwstawisz się swojemu krytycznemu głosowi wewnętrznemu.

Wprowadzając te zmiany, uważaj na fakt, że kwestionowanie tego procesu myślowego początkowo sprawi, że myśli staną się silniejsze. Dobrym sposobem na myślenie o tym jest wyobrażenie sobie tych myśli jako potwora. Im więcej go karmisz, tym staje się większy i silniejszy. Jeśli jednak go zagłodzisz, potwór na początku stanie się jeszcze bardziej wściekły i będzie walczył. Jeśli jednak nadal będziesz ignorować i 'głodzić' potwora, stopniowo zniknie. To samo dotyczy samokrytycznych procesów myślowych. Im bardziej ich ignorujesz, tym głośniej będą ryczeć, ale jeśli się im przeciwstawisz, w końcu zostaną pokonani.