Co by było, gdybyśmy mogli zidentyfikować filtr, który kształtuje nasze postrzeganie świata i zmienić go tak, by mieć lepsze życie? Urodziliśmy się w kontekście społecznym naszych rodzin i szybko musimy / opracować strategie, aby nasze potrzeby zostały zaspokojone przez naszych opiekunów. W zależności od naszego wczesnego środowiska emocjonalnego, dokonujemy najlepszej adaptacji, aby nasze potrzeby zostały zaspokojone przez potencjalnych opiekunów, których mamy do dyspozycji, zwykle naszych rodziców lub innych krewnych. Jesteśmy niesamowicie adaptacyjnymi stworzeniami, co jest prawdopodobnie naszą najbardziej unikalną cechą jako ludzi. Nasze wczesne interakcje tworzą wewnętrzne modele robocze tego, jak ukształtują się nasze przyszłe relacje i jak będziemy postępować w celu zaspokojenia naszych potrzeb. Badania wykazały, że te relacje z dzieciństwa kształtują nasze postrzeganie innych oraz nasze rozumienie ich umysłów i motywów. Te wewnętrzne modele pracy wpływają również na sposób, w jaki inni będą nas traktować i postrzegać. Wpływają na naszą zdolność do samoregulacji i tolerowania naszych emocji oraz poziom cierpienia, którego doświadczamy. Przyczyniają się do rozwoju zaburzeń osobowości oraz, w mniejszym stopniu, do chorób psychicznych w ogóle.

W jaki sposób ta zasłona, przez którą doświadczamy świata, a świat doświadcza nas, wpływa na nasze myśli, uczucia i zachowanie? Jaki jest język tego filtra? Wierzę, że to jest ' krytyczny głos wewnętrzny . ' 'Co jest ze mną nie tak?' to chyba najczęstsze pytanie, jakie słyszę od pacjentów i przyjaciół, gdy zastanawiają się nad tajemnicą ich własnych zachowań. „Co mnie odstrasza od zbliżania się do kogoś, kto naprawdę mnie kocha?” „Co mnie skłania do rozpaczliwej tęsknoty za osobą, która ciągle mnie odrzuca?” Odpowiedzi na te pytania często można znaleźć w złożonej kombinacji unikalnych ludzkich doświadczeń, ale jednym z czynników jest uniwersalnie dokładny wyznacznik charakteru naszych zmagań dorosłych. Nasze najwcześniejsze przywiązania znacząco przyczyniają się do zagadki, w jaki sposób odnosimy się do innych w naszym życiu.

Adaptacje, jakie wprowadzamy w interaktywnych relacjach między nami a naszymi wczesnymi opiekunami, wpływają na każdy obszar naszego życia jako dorosłych, od tego, jak jesteśmy rodzicami, po to, jak traktujemy naszego partnera. SzczególnyprzywiązanieStyl, który wypracowujemy mocno barwi soczewki, przez które patrzymy na świat. Często działa jako podświadoma siła, która może sprawić, że będziemy przeżywać na nowo, a nie żyć własnym życiem, odtwarzając w takiej czy innej formie uczucia z naszych najwcześniejszych relacji społecznych w naszym obecnym życiu. Jednak nie jesteśmy uwięzieni ani uwięzieni w naszym stylu przywiązania. Badania wykazały, że te wzorce są plastyczne i mogą ulec zmianie w kontekście relacji naprawczych. Możemy zmieniać wzorce, które kiedyś były najlepszymi możliwymi adaptacjami do naszego świata społecznego, a zamiast tego żyć naszym życiem w oparciu o dążenie do naszych dorosłych celów i pragnień w elastyczny sposób. Kiedy przestajemy przeżywać przeszłość na nowo, dostosowujemy się do naszych obecnych okoliczności życiowych i tworzymy satysfakcjonujące, pełne miłości relacje z naszymi partnerami, naszymi dziećmi i przyjaciółmi.