Istoty ludzkie mają dłuższy okres zależności od swoich opiekunów niż jakikolwiek inny ssak. Zależymy od naszych opiekunów nie tylko w kwestii jedzenia i bezpieczeństwa, ale także więzi emocjonalnej, uczucia i miłości. Kiedy istnieje silny emocjonalny związek i miłość między niemowlęciem a opiekunem, nazywamy to „bezpiecznym przywiązaniem”. Dziecko wie, że w trudnych chwilach może zwrócić się do opiekuna o komfort i opiekę. Wiedzą, że mają bezpieczną przystań na tym wielkim świecie. Czują się emocjonalnie związani z opiekunem, a przez to bezpieczni. Pomaga to również w regulacji ich układu nerwowego i, jak wykazały badania w Minnesocie (niektóre z pierwszych badań przywiązania u małych dzieci przeprowadzonych w Stanach), pomaga im osiągać sukcesy w każdej dziedzinie:

Dzieci z historią bezpiecznego przywiązania uzyskiwały wyższe wyniki w każdym obszarze, od odporności na ego, poczucia własnej wartości, niezależności, zdolności do cieszenia się sobą i pozytywnego reagowania na inne dzieci. (1)

Jesteśmy zaprogramowani, by potrzebować bezpiecznego przywiązania, nie tylko dla naszego przetrwania, ale także dla optymalnego rozwoju mózgu.

Oto, jak to wygląda, gdy bezpieczne przywiązanie nie działa ” zdarzyło się: Dziecko jest zdenerwowane, zwraca się do opiekuna o wygodę i połączenie; zamiast tego dziecko jest ignorowane, pozostawiane samo lub, co gorsza, jest wykorzystywane za swoje potrzeby. Tego typu reakcje opiekuna będą miały ogromny wpływ na dziecko. Najprawdopodobniej dziecko zaprotestuje (tj. będzie płakać) lub da jakiś sygnał o niebezpieczeństwie. Jeśli to jest nieskuteczne, w końcu dziecko przestanie szukać opieki i pocieszenia od swojego opiekuna; zamiast tego dziecko wycofuje się i zaczyna szukać innych sposobów na samoregulację i samouspokajanie.

To tutaj, jak sądzę, zaczynają się rozwijać podatne grunty dla uzależnienia. To dziecko jest zaprogramowane, aby nie zwracać się do ludzi o opiekę i wygodę; zamiast tego będą szukać alternatyw, które pomogą im w samoregulacji. Uzależnienia od narkotyków, jedzenia, rytuałów związanych z jedzeniem, przejadania się lub niedojadania mogą stać się mechanizmami kompensacyjnymi zastępującymi efekt regulujący, który zapewniłby bezpieczny przywiązanie. Nie spotkałem jeszcze kogoś, kto zmaga się z uzależnieniem, kto nie ” t również jakiś rodzaj traumy przywiązania .

Jako były dyrektor programu zaburzeń odżywiania w Instytucie Psychoterapii Społeczności, Ondina opowiada się za podejściem do zdrowia w każdym rozmiarze (HAES), które umożliwia kobietom zaprzyjaźnianie się ze swoim ciałem. Ondina pracuje z osobami, które przeżyły traumę/przemoc, stosując techniki psychoterapii EMDR (odczulanie na ruch gałek ocznych) i somatyczne (uważność ciała) o wysokiej skuteczności. Wreszcie jako somatycznie wyszkolony psychoterapeuta i były nauczyciel jogi, jednym ze sposobów, w jaki może pomóc ci dokonać trwałych zmian, jest rozwijanie uważności ciała. Używa psychoterapii somatycznych, takich jak Hakomi i Somatic Experiencing, aby ułatwić trwające przejścia i zmiany. Więcej informacji o Ondinie znajdziesz na jej stronie internetowej ~ www.OndinaWellness.com Zadzwoń, aby uzyskać bezpłatną wstępną konsultację telefoniczną na Poufna linia biurowa Ondiny(415) 381-1065lub e-mail:[e-maile chronione]