Znajomy nie zwraca Twojego e-maila. Zastanawiasz się, czy jest na ciebie zła, ale nie wiesz, co z tym zrobić. Twoja siostra prosi cię o opiekę nad jej dziećmi przez długi weekend i chociaż boisz się tej myśli, nie chcesz jej zawieść. Twój szef prosi cię o podjęcie projektu, który, jak się obawiasz, będzie przytłaczający, ale martwisz się konsekwencjami odmowy. Te – lub podobne sytuacje – to tylko kilka przykładów sytuacji, w których możesz chcieć być asertywna, ale musisz się powstrzymywać, ponieważ boisz się negatywnych skutków.

Jeśli jesteś jak większość ludzi, może być trudno określić, kiedy należy mówić, a kiedy najlepiej jest milczeć i odpuścić. Twoi rodzice i pastor mogą ci powiedzieć, abyś wybaczał i zapominał i szanował swoich starszych, ale możesz również usłyszeć komentarze od współpracowników lub przyjaciół, że jest to świat psa jedzącego psa, więc lepiej weź to, czego chcesz, zanim ktoś inny dostanie to. Niektórym osobom łatwo jest być asertywnym w miły sposób, ale większość z nas ma trudności ze znalezieniem zdrowej alternatywy dla braku agresywności ani wycierania wycieraczek. Na szczęście istnieje nowe podejście – które nazywam „współczującą asertywnością” – które może pomóc ci mówić w mądry i troskliwy sposób. Obejmuje kultywowanie różnorodnych umiejętności i sposobów myślenia z psychologii poznawczo-behawioralnej, kultur Wschodu oraz religijnych i innych tradycji mądrościowych na całym świecie. Niektóre z poniższych lekcji współczującej asertywności mogą okazać się przydatne, gdy następnym razem pojawi się problem interpersonalny.

Uspokój swój umysł i ciało. Kiedy czujemy się sfrustrowani, zagrożeni lub źli, funkcje naszego układu nerwowego „walcz lub uciekaj” mogą przejąć kontrolę, przechodząc w automatyczny, reaktywny i samoobronny tryb, który omija myślenie, rozumowanie i planowanie części naszego mózgu. To zrozumiałe, że mielibyśmy taką skłonność, ponieważ w starożytnej historii ludzie często musieli natychmiast reagować fizycznie, aby przetrwać codzienne sytuacje zagrażające życiu. Na szczęście ta fizyczna reakcja jest już rzadko potrzebna, ale nasz układ nerwowy nie ewoluował wystarczająco szybko, aby nadążyć za współczesnością. Tak więc, kiedy jesteś na kogoś zdenerwowany, najlepiej jest unikać poddawania się prymitywnemu impulsowi „ratownika” do walki – werbalnie lub fizycznie – lub ucieczki. Zamiast tego postaraj się dać sobie trochę czasu na znalezienie lepszych opcji.

Możesz zacząć od kilku powolnych, głębokich oddechów lub udać się na energiczny spacer, aby się ochłodzić. Może ci to być teraz trudne do zrobienia, ale być może spróbuj nauczyć się kilku ćwiczeń umysł-ciało – takich jak ćwiczenia oddechowe, joga, uważność lub medytacja – które możesz ćwiczyć regularnie, gdy nie jesteś zdenerwowany. W ten sposób, gdy będziesz w stresujących sytuacjach, będziesz w stanie lepiej zrelaksować swoje ciało, co z kolei pomoże wyciszyć emocje i myśli. Kiedy jesteś w spokojniejszym stanie psychicznym i emocjonalnym, jesteś wtedy w lepszej sytuacji, aby rozwiązać problem w troskliwy i racjonalny sposób. Na przykład, jeśli przypomnisz sobie, że możesz nie znać całej historii o tym, co się dzieje, możesz lepiej zawiesić osąd i powstrzymać się od przyjmowania negatywnych założeń. Inną przydatną techniką jest pamiętanie, że – tak jak ty – nikt nie jest doskonały i chociaż wszyscy mamy wady, wszyscy mamy pozytywne cechy, które zasługują na uwzględnienie, nawet jeśli nie jesteśmy w najlepszej formie. I wreszcie, nie zapominajmy, że nie jest mądre ani owocne szukanie, wskakiwanie lub denerwowanie się każdym małym błędem, który my lub inni popełniamy od czasu do czasu.

Niech Złota Reguła będzie Twoim przewodnikiem . Gdyby ktoś był na ciebie zły z powodu czegoś ważnego, co powiedziałeś lub zrobiłeś, czy chciałbyś o tym wiedzieć? Większość z nas chciałaby, aby druga osoba poinformowała nas o problemie, abyśmy mogli poprawić nasze relacje z nią, gdyby mogli to zrobić w sposób troskliwy i nieoceniający. W końcu czy nie wolałbyś, aby ta osoba przedstawiła ci problem, zamiast plotkować z innymi, żywić ciche urazy lub odejść od związku? Odwracając sytuację, jeśli ktoś w twoim życiu nie wie, że masz poważne obawy związane z czymś, co powiedział lub zrobił, założy, że wszystko jest w porządku. To nie jest dobre dla niego, dla ciebie ani dla twojego związku. Sztuką jest jednak udanie się do osoby pamiętającej o Złotej Zasadze. Więc zanim podniesiesz słuchawkę lub zapukasz do drzwi, zadaj sobie pytanie: „Czy mogę rozwiązać ten problem w sposób troskliwy, tak jak bym chciał, żeby zrobił, gdyby był na mnie zły?”.

Staraj się najpierw zrozumieć, a potem być zrozumianym. Prawdopodobnie słyszałeś o przyjaźniach, które zakończyły się z powodu nieporozumień lub nieporozumień i (czy wiesz o tym, czy nie) możliwe jest, że tobie też przydarzyło się to w przeszłości. Istnieją jednak sposoby, aby uniknąć tego w przyszłości. Na przykład, jeśli jesteś na kogoś zdenerwowany, postaraj się poczekać, aż będziesz spokojny i gotowy do wyrażenia swoich obaw w przyjazny i rozsądny sposób. Następnie znajdź prywatny czas i miejsce, aby zbliżyć się do drugiej osoby – ponownie mając na uwadze Złotą Zasadę. Czasami dobrze jest zacząć od zakomunikowania w otwarty sposób potrzeby podzielenia się lub uzyskania informacji poprzez wypowiedzenie neutralnego oświadczenia lub zadawanie pytania bez robienia założeń. Mogą to być stwierdzenie „Muszę z tobą porozmawiać o czymś, co było w mojej głowie” lub pytanie, takie jak „Czy otrzymałeś e-mail, który napisałem w zeszłym tygodniu?” lub „Nie mogę znaleźć ręcznika plażowego; widziałeś to?' Tego rodzaju otwarcia prawdopodobnie ułatwią rozmowę lepiej niż oskarżycielskie pytanie, takie jak „Dlaczego nie odpowiedziałeś na mój e-mail?” lub „Co zrobiłeś z moim ręcznikiem plażowym?”

Negocjuj z rozwiązaniem korzystnym dla wszystkich jako Twoim celem. Czasami, ale nie zawsze, jasna komunikacja rozwiązuje problem. Jeśli potencjalny konflikt pojawia się nawet wtedy, gdy komunikacja jest jasna — na przykład gdy twoje cele lub potrzeby są inne niż te drugiej osoby — spróbuj przekazać troskę o punkt widzenia i dobro drugiej osoby, a także własne. Może to obejmować uznanie ważnych aspektów perspektywy drugiej osoby, a także sposobów, w jakie mogłeś sobie lepiej poradzić. Kiedy twoja siostra prosi cię o opiekę nad jej dziećmi przez długi weekend, a ty naprawdę myślisz, że sobie z tym nie radzisz, spróbuj przyznać się do potencjalnego wkładu w problem, który mogłeś mieć. „Wiem, że powiedziałem ci, że chciałbym pomóc z twoimi dziećmi, ale przyznaję, że myślę, że długi weekend to więcej, niż jestem w stanie” jest zarówno szczerą, jak i stanowczą odpowiedzią. Byłoby jednak jeszcze lepiej, gdybyś zapytał: „Czy zobaczymy, czy mama i tata mogą zająć się dziećmi przez dzień lub dwa, a ja zajmę się nimi przez resztę czasu?”. Podobne podejście można zastosować, jeśli szef poprosi Cię o zaangażowanie się w projekt, który byłby zbyt trudny do samodzielnego wykonania. Odpowiadanie na prośbę poprzez stwierdzenie, że projekt jest duży i pytanie, czy można podzielić się odpowiedzialnością z kimś innym, byłoby stanowcze w sposób, który nie wydaje się być nieodpowiedzialny.

Życie uczy nas, że stres interpersonalny jest nieunikniony. Ale zamiast wysadzić w powietrze, uciec lub zamknąć się, jeśli rozwiążesz problemy w związku za pomocą współczującej asertywności, możesz odkryć, że twoja pewność siebie, a także twoje relacje, rozkwitną.

Przeczytaj książkę Sherrie Vavrichek Przewodnik po współczującej asertywności