Sara, 28-letnia menedżerka ds. sprzedaży, nie miała łatwo zdecydować się na porzucenie dobrze płatnej pracy w firmie telekomunikacyjnej i zatrudnienie się w firmie przyjaciela, aby ją zrekrutować. Jednak z obietnicami równej płacy, lepszych godzin pracy i zwiększonego czasu wolnego, Sara poszła za głosem serca i wzięła pracę, by zostać zwolnionym niemal natychmiast po tym, jak w towarzystwie jej przyjaciółki pogorszyło się. W obliczu masowych zwolnień Sara zrozumiała, że ​​jako nowy pracownik powody, dla których zrobiła blok do rąbania, miały niewiele wspólnego z jej umiejętnościami i osiągnięciami. Mimo to nie mogła uciszyć tego zrzędzeniagłosto powiedziało jej, że zawiodła.

Dziewięćdziesiąt mil dalej, w innym miejscu spektrum ekonomicznego, Laura, dyrektor zarządzająca dużym oddziałem międzynarodowej marki hotelowej, została zwolniona po ośmiu latach pracy w firmie. Podczas gdy zwolnienie było, po raz kolejny, z powodu zmniejszenia zatrudnienia i przyniosło niezwykle hojny pakiet odpraw, Laura po prostu nie mogła pozbyć się okrutnych myśli, że jest bezwartościowa, zbędna i pozbawiona wartości.

Na przeciwległym krańcu spektrum, Amy, prezes jej własnej firmy, która przejęła małą firmę i przekształciła ją w odnoszący sukcesy międzynarodowy biznes, stanęła w obliczu dużego spadku zysków. Czy była zła z powodu sytuacji ekonomicznej? Czy zastanawiała się, kogo być może będzie musiała zwolnić? Nie, ona sama się atakowała: „To wszystko twoja wina! Powinieneś być w stanie uratować firmę. A teraz zwalniasz ludzi? Zrujnujesz życie tym ludziom!

Pomimo wyjątkowych okoliczności każdej z tych kobiet, największy żal powodował nie ich indywidualny status ekonomiczny, ale fakt, że zwróciły się przeciwko sobie. Nawet gdy Sara znalazła się na bezrobociu, nie mając pojęcia, ile czasu zajmie jej znalezienie nowej pracy, jej największe zmagania pochodziły od tego wewnętrznego wroga, który mówił jej, jak głupia była, że ​​rzuciła swoją starą pracę. Nawet Laura, która wiedziała, że ​​będzie mogła żyć więcej niż wygodnie na swojej odprawie przez długi czas, była nieszczęśliwa z myślami nienawidzącymi siebie.

Niestety, negatywne wydarzenie, nawet takie, na które nie mamy wpływu, budzi nasze samokrytyczne myśli. Każdy z nas kryje wewnętrznego wroga gotowego do ataku: oceniaj każdy nasz ruch i oceniaj każdy nasz czyn. Ten okrutny coach życiowy często rozwija się w nas w młodym wieku, kiedy jesteśmy wrażliwi emocjonalnie i podatni na wszelkie negatywne postawy wobec nas. W miarę dorastania uwewnętrzniamy ten krytyczny punkt widzenia i zaczynamy doświadczać go jako pierwszoosobowej formy samooceny. Tak jak Amy uważała się za złego szefa, Laurę za bezużyteczną pracownicę, a Sarę za głupca za to, że została bez pracy, wszyscy mamy jakąś formę tych dziwnie deprecjonujących postaw. Kiedy doświadczamy tych ataków, zamiast czuć się wzmocnieni lub zmuszeni do podjęcia działania, często czujemy się zdemoralizowani, przygnębieni i nie jesteśmy pewni, by wykonać następny ruch.

„Prawda jest taka, że ​​wszyscy jesteśmy podzieleni w sobie i mamy podstawowy konflikt w odniesieniu do naszych celów i aspiracji życiowych” – powiedział psycholog i współautor książki Conquer Your Critical Inner Voice. „Z jednej strony mamy uczucie ciepłego szacunku dla samego siebie oraz cechy i zachowania, które lubimy lub w których czujemy się komfortowo. Mamy naturalne tendencje do wzrastania i rozwoju oraz do realizowania naszych osobistych i zawodowych celów, …być bliskimi w naszych relacjach i szukać sensu życia. Tendencje te reprezentują to, kim naprawdę jesteś, prawdziwym sobą, ponieważ składają się z przyjaznego, współczującego spojrzenia na siebie.

„Z drugiej strony mamy wobec siebie nieprzyjazny, krytyczny pogląd. Ta negatywna strona i jej destrukcyjne myśli i postawy są określane jako krytyczny głos wewnętrzny, ponieważ jest to część ciebie, która jest zwrócona przeciwko twojemu prawdziwemu ja. Zachęca i silnie wpływa na autodestrukcyjne i autodestrukcyjne zachowania. Równowagę między tymi dwoma punktami widzenia można łatwo przechylić. W stresujących warunkach nasz negatywny sposób myślenia może stać się intensywny i mieć pierwszeństwo przed bardziej realistycznym lub pozytywnym sposobem myślenia”.

Ponieważ obecna sytuacja gospodarcza ma bezpośredni wpływ na życie ludzi, trudne okoliczności przechylają równowagę między ich prawdziwym ja a krytycznym postrzeganiem siebie. Negatywne warunki podsycają głęboko zakorzenione poczucie niegodności, wstydu, porażki i podstawowego poczucia bycia złym. Krytyczny pogląd staje się dominujący, a ludzie są atakowani krytycznym głosem wewnętrznym.

„Aby poradzić sobie z tymi krytycznymi myślami, musimy najpierw zacząć postrzegać je jako obcy punkt widzenia, w przeciwieństwie do dokładnego postrzegania tego, kim naprawdę jesteśmy”, powiedział Firestone. „Ludzie powinni zacząć zastanawiać się, gdzie i dlaczego przyjęli takie podłe postawy wobec siebie i aktywnie reagują na te ataki bardziej realistycznym sposobem patrzenia na siebie”.

Odpowiadanie na te „głosy” oznacza odrzucanie ich, tak jakbyś był prawdziwym wrogiem zewnętrznym, i nie unikanie ryzyka, że ​​powiedzą ci, że ci się nie uda. Ponieważ miliony ludzi doświadczają bolesnego wpływu kryzysu gospodarczego, muszą pamiętać, że niebezpieczeństwo tkwi nie tylko w praktycznych skutkach, jakie może on mieć na ich życie, ale także w psychologicznych skutkach, jakie może mieć na ich umysły. Aby dowiedzieć się więcej o identyfikowaniu i radzeniu sobie z krytycznym głosem wewnętrznym,Kliknij tutaj.