Przez większość czasu ludzie mylą dwa rzadkie zaburzenia psychiczne: schizofrenię i zaburzenie tożsamości dysocjacyjnej (DID), znane również jako zaburzenie osobowości mnogiej. Poza faktem, że wiele osób z tymi zaburzeniami jest napiętnowanych przez społeczeństwo, obaj mają ze sobą niewiele wspólnego.

Reklama

Schizofrenia

Schizofrenia^[1]jest zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się halucynacjami (widzenie i słyszenie rzeczy i ludzi, których nie ma), urojeniami, nieprawidłowym zachowaniem i niezrozumieniem, co jest prawdziwe, a co nie. Zwykle diagnozuje się ją u późnych nastolatków lub od wczesnych do późnych lat 20 i stwierdzono, że występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Osoby ze schizofrenią często mają trudności z prowadzeniem normalnego życia i prowadzeniem normalnych czynności, takich jak interakcja z innymi lub utrzymanie pracy; mogą też być przygnębieni, ponieważ słyszą w głowie głosy, których nie rozpoznają.

Schizofrenia jest trudna do leczenia, ponieważ chorzy na schizofrenię mają trudności z utrzymaniem schematu leczenia, który zwykle obejmuje leki i psychoterapię.Reklama

Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości (zaburzenie wielokrotnej osobowości)

dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (DID),^[dwa]znany również jako zaburzenie osobowości mnogiej, charakteryzuje się dwiema lub więcej odrębnymi tożsamościami lub osobowościami, które istnieją w danej osobie. Te tożsamości są często formowane jako mechanizm radzenia sobie z traumatycznymi doświadczeniami. Czasami osoba z DID straci poczucie czasu lub nie będzie w stanie rozliczyć się przez pewien czas w ciągu dnia. Zwykle dzieje się tak, gdy tożsamości lub osobowości w jednostce przejmują nad nimi kontrolę.

Kontrastowanie dwóch

Podczas gdy trauma jest związana z obydwoma zaburzeniami, tradycyjna różnica polega na tym, że w przypadku schizofrenii trauma zwykle jest konsekwencją choroby, a nie przyczyną. Trauma nie powoduje schizofrenii, podczas gdy prawie każdy z DID okazał się reakcją na traumę. Schizofrenia jest klasyfikowana jako zaburzenie psychologiczne i leczona głównie lekami, podczas gdy DID jest uważana za zaburzenie rozwojowe, które jest bardziej wrażliwe na modyfikacje behawioralne i psychoterapię.Reklama

Różnica między tymi dwoma zaburzeniami wydaje się wyraźna, ale psychiatra Brad Foote z Albert Einstein College of Medicine ostrzega swoich rówieśników, że możliwe jest pomylenie tych dwóch stanów na wczesnym etapie leczenia.

Osoby ze schizofrenią zwykle mają trudniejsze funkcjonowanie w społeczeństwie, a jeszcze trudniej jest z relacjami społecznymi, takimi jak rodzina, praca i przyjaciele, ze względu na charakter zaburzenia. Jeśli jednak mają silne wsparcie rodziny i społeczności, mogą dobrze sobie radzić i mogą prowadzić satysfakcjonujące, szczęśliwe i zdrowe życie, z satysfakcjonującymi relacjami społecznymi i rodzinnymi.Reklama

Osoby z dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości mogą często prowadzić udane, normalne życie i zdrowe, szczęśliwe relacje z innymi. Podczas gdy, podobnie jak w przypadku schizofrenii, mogą słyszeć głosy w swojej głowie, są to głosy różnych tożsamości lub osobowości w ich obrębie. Takie osobowości lub tożsamości mogą pomóc lub pozwolić osobie funkcjonować w życiu tylko z chwilowymi zakłóceniami. Jednak innym osobom z DID może być trudniej, ponieważ tożsamości nieustannie przejmują część ich życia, często sprawiając, że tracą poczucie czasu. Walka o radzenie sobie z zaburzeniem może wywołać u nich depresję.Reklama

Chociaż zarówno schizofrenia, jak i dysocjacyjne zaburzenie tożsamości są poważnymi i przewlekłymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, różnice między tymi dwoma zaburzeniami są wyraźne. Osoby ze schizofrenią słyszą, widzą i wierzą w rzeczy, które nie są prawdziwe, i mają problem z odróżnieniem rzeczywistości od halucynacji; nie mają wielu tożsamości ani osobowości. Osoby z DID nie mają złudzeń ani nie widzą rzeczy, których nie ma; jedyne głosy, które słyszą lub z którymi rozmawiają, to ich inne osobowości lub tożsamości.

Wyróżnione zdjęcie kredytowe: WiseGeek przez wisegeek.org

Odniesienie