Niektóre z najbardziej destrukcyjnych zachowań, powszechnych w związkach, to te, które ludzie zachowują się, próbując odeprzeć miłosne reakcje partnera. W Etyka relacji międzyludzkich pisałem o dynamice leżącej u podstaw tego zjawiska, wyjaśniając, dlaczego często karzemy samą osobę, która nas docenia i docenia za nasze pozytywne cechy. To, że nasz kochanek widzi nas w sposób, który nie odpowiada negatywnej tożsamości, którą ukształtowaliśmy we wczesnym okresie życia, zaburza naszą równowagę psychiczną. Niestety, wielu z nas broni swojego niedokładnego negatywnego postrzegania siebie i opiera się postrzeganiu go w bardziej pozytywnym świetle. Na poziomie nieświadomym czujemy, że gdybyśmy zaakceptowali miłość, cały świat, jaki znamy, uległby zmianie i nie wiedzielibyśmy już, kim jesteśmy.

To naprawdę bolesne na poziomie emocjonalnym, widzieć siebie jako lepszych, niż zawsze sądziliśmy, że jesteśmy. W rzeczywistości kwestionowanie naszej negatywnej tożsamości budzi niepokój. Jednak większość ludzi reaguje niemal natychmiast i robi coś, aby zdystansować ich od partnera, zanim lęk dotrze do świadomej świadomości. Mają tendencję do gniewania się na drugą osobę za „zwabienie” jej na mniej bronioną pozycję. Często prowokują partnera i skłaniają go do krytykowania lub deprecjonowania go, potwierdzając w ten sposób jego negatywną tożsamość.

Powody, dla których unikamy miłości lub wycofujemy się z miłosnego związku, można prześledzić w dzieciństwie. W latach formacyjnych ludzie uwewnętrzniają zarówno pozytywne, jak i negatywne postawy, jakie mieli wobec nich ich rodzice. Łatwo przyswajają pozytywne nastawienie rodziców do własnego systemu; jednak negatywne postawy rodziców stają się niezintegrowaną, obcą częścią osobowości, systemem antyja. Zanim ludzie osiągną dorosłość, większość z nich utworzyła mechanizmy obronne, aby chronić surowy punkt widzenia, który obecnie stanowi znaczną część ich obrazu siebie.

Narodynietolerancja miłości i intymnościopiera się nie tylko na lęku przed byciem bezbronnym i otwartym na drugiego człowieka, ale także na lękach egzystencjalnych. Bycie blisko drugiego człowieka w miłosnym związku uświadamia nam, że życie jest cenne i że dobiegnie końca. Kiedy obejmujemy miłość, obejmujemy życie; i obejmując życie, stajemy w obliczu nieuchronności śmierci. Kiedy ludzie doświadczają wyjątkowego połączenia miłości i seksu w zaangażowanym, znaczącym związku, czują, że mają więcej do stracenia i są dojmująco świadomi kruchości fizycznego ciała i cenności życia. Z tego powodu wielu stara się unikać takich doświadczeń. Wygląda na to, że na poziomie nieświadomymbać się bycia kochanymi cenione, ponieważ czyni je bardziej podatnymi i świadomymi swojej śmiertelności.

Logiczne jest, że w obliczu bólu i frustracji w naszych latach rozwojowych utworzyliśmy psychologiczną obronę, aby złagodzić nasz dyskomfort i niepokój. Później egzystencjalne problemy samotności i świadomość naszej ostatecznej śmierci zwiększyły nasze lęki i przyczyniły się do obronnej negacji uczuć. Paradoksalnie, te same mechanizmy obronne, które pomogły nam przetrwać emocjonalny ból dzieciństwa, są nie tylko nieprzystosowane w wieku dorosłym i ograniczają nasz potencjał do pełnego życia, ale także prowadzą do niezamierzonego reagowania na szkodliwe zachowania wobec innych, zwłaszcza ludzi. najbliżej nas: nasi koledzy i nasze dzieci.

Jednym ze sposobów, w jaki ludzie zmieniają uczucia partnera, jest powstrzymywanie osobistych cech i zachowań, które pierwotnie ich partner był przyciągany lub szczególnie kochany i podziwiany. Osoba, przed którą się wstrzymuje, czuje się emocjonalnie głodna, zdezorientowana, sfrustrowana i zdesperowana, co prowadzi do przesadnego skupienia się na osobie, która stworzyła dystans poprzez powstrzymanie się. Ostatecznie wzorce powstrzymywania się praktykowane przez jednego partnera mogą skutecznie zmienić pozytywne uczucia miłości drugiej osoby we wrogość, złość lub, co gorsza, w obojętność.

Zazwyczaj nie myślimy w kategoriach praw człowieka, gdy zastanawiamy się, co jest ważne w relacjach międzyludzkich. Jednak badacze rodzin zauważyli, że ludzie mają tendencję do popełniania najbardziej rażących naruszeń praw człowieka w swoich najbliższych, najbardziej intymnych związkach. Jesteśmy winni takich naruszeń, gdy czyjaś miłość kwestionuje naszą negatywną samoświadomość i desperacko broniąc się, nie szanujemy jego uczuć i używamy bolesnych środków, aby go odepchnąć.

Moi współpracownicy i ja opracowaliśmy potężną technikę terapii, którą określamy jako Terapia Głosem , aby zidentyfikować i zakwestionować negatywne lub nieetyczne zachowanie w relacjach międzyludzkich. Procedury identyfikują źródło większości problemów osobistych, ujawniając częściowo świadomy system samokrytycznych i wrogich postaw, które ludzie żywią wobec siebie i innych. W tej terapii klienci uczą się rozpoznawać swój negatywny dialog wewnętrzny, a następnie podejmują działania przeciwko jego destruktywnemu przeżywaniu. Rozwijają bardziej obiektywną i realistyczną samoocenę oraz budują swoją tolerancję na miłość w intymnych związkach. Uświadamiając sobie podstawowe zagrożenie dla ich dobrego samopoczucia i uczucia do innych, ludzie mogą nauczyć się żyć zgodnie z ukrytą moralnością, która jest zasadniczo humanitarna i szanuje indywidualne prawa każdej osoby.