Tak długo, jak patrzymy, aby zobaczyć, co nasze dzieci robią ze swoim życiem, obserwują nas, aby zobaczyć, co robimy z naszym. Nie mogę powiedzieć moim dzieciom, żeby sięgnęły po słońce. Mogę tylko po nią sięgnąć. ~Joyce Maynard

Dla wielu z nas zostanie rodzicem jest wstępem do bezinteresownej miłości. Po raz pierwszy w życiu bezradna, bezbronna osoba jest całkowicie od nas zależna. Polegają na nas, że będziemy je karmić, ubierać, troszczyć się o nie i cały czas uczymy je dbać o siebie, aby ostatecznie mogły być od nas niezależne. To z pewnością zostałoby nazwane aktem bezinteresownym.

Chociaż kochanie i pielęgnowanie swoich dzieci jest niezbędne do ich pomyślnego rozwoju, oddanie im całego życia nie jest idealnym rodzicem. Rodzice zbyt często tracą z oczu własne życie i biorą życie swoich dzieci jak własne. W tym procesie rodzice tracą istotne części siebie, przez co stają się mniej żywotni i żywi jako ludzie. A jedyną rzeczą, której dziecko potrzebuje od rodzica, jest osoba, która jest żywotna i żywa. Dlatego poświęcenie się dla swoich dzieci może być najmniej bezinteresowną rzeczą, jaką możesz dla nich zrobić.

Joyce Catlett, współautorka książki Współczujący wychowywanie dzieci , stwierdza: „Dlatego ważne jest, aby rodzice żyli własnym życiem i mieli życie poza opieką nad dziećmi. Mogą być idealnym rodzicem, ale jeśli nie będą szczęśliwe w środku, dziecko to podniesie; odczują brak spełnienia w swoim życiu”.

Kiedy rodzice nie realizują własnych interesów, ryzykują nadmierną identyfikację ze swoimi dziećmi i stają się apodyktyczni. Uczestnictwo dziecka w meczach piłki nożnej i kibicowanie mu z trybuny to jedno. To kolejna rzecz, która przychodzi z koszykiem smakołyków, kamerą wideo i kompletnie zaopatrzoną apteczką. Wszyscy widzieliśmy tego ojca, który biega po linii bocznej, krzycząc i trenując swoje dziecko. Albo matka, która wbiega na boisko do koszykówki, gdy jej dziecko upada i siniakuje w łokieć.

Ważne jest, aby przyznać, że opieka, jaką zapewniają rodzice, jest w pełni skuteczna tylko wtedy, gdy wynika z autentycznego uczucia do dziecka jako jednostki, oddzielonej od siebie. Kiedy rodzice przychodzą na ratunek swojemu dziecku, ponieważ poczucie użyteczności lub bycie postrzeganym jako zbawiciel jest czymś w nich satysfakcjonującym, często ofiarowują im bardzo niewiele w postaci szczerej empatii i prawdziwego współczucia. Zamiast tego uczą dziecko, aby czuło się niezdrowo zależne lub ostatecznie zbuntowane przeciwko swojej nadmiernie uważnej naturze. Na swoim blogu Psychology Today na tematGłód emocjonalny vs. Miłość, dr F.S. wyjaśnia,

Wielu rodziców na różne sposoby przekracza osobiste granice swoich dzieci: dotykając ich w niewłaściwy sposób, przeglądając ich rzeczy osobiste, czytając ich pocztę i wymagając od nich występów dla przyjaciół i krewnych. Ten rodzaj rodzicielskiej ingerencji poważnie ogranicza osobistą wolność i autonomię dziecka. Wiele matek i ojców mówi w imieniu swoich dzieci, przejmuje ich produkcje jako własne, przechwala się swoimi osiągnięciami i próbuje żyć przez nie zastępczo.

Kiedy działania rodzica wykraczają poza delikatną i pełną szacunku opiekę i troskę o dziecko, rodzic przekroczył granicę. Nadmierna identyfikacja rodzica jest krzywdząca dla dziecka. Skupienie i zależność dorosłego dorosłego staje się wielkim obciążeniem dla małych barków dziecka. „Wielu ludzi nie ma poczucia, czego chcą od życia. Nigdy nie należy wykorzystywać dzieci do wypełnienia tej pustki. Wyobraź sobie presję, jaką wywiera na dziecko, gdy samotnie daje rodzicom poczucie celu” – powiedział Catlett. „Jedną z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić dla swojego dziecka, jest zrobienie czegoś dla siebie; podążaj za własnym życiem i daj im przestrzeń, by mogli podążać za swoim.

Catlett nazywa debatę na temat powrotu do pracy po urodzeniu dziecka „niemą kłótnią”. Każdy rodzic jest inny. Chodzi o to, co Cię spełnia. Jeśli chodzenie do pracy sprawia, że ​​czujesz się pewny siebie, szczęśliwy i niezależny, czas, który spędzisz z dziećmi, będzie wartościowym czasem, ponieważ będą spędzać go z najlepszą wersją Ciebie. Jeśli zdecydujesz się zostać rodzicem pozostającym w domu, twoje dzieci będą się dobrze rozwijać, jeśli zobaczą, że dążysz do tego, co kochasz i jeśli zostaną włączone do tych zajęć w stopniu, w jakim są zainteresowane. Pozwól swoim dzieciom zobaczyć, co cię uszczęśliwia i ciesz się obserwowaniem tego, co je uszczęśliwia. Wspieraj ich wyjątkowe zainteresowania, nie martwiąc się o to, jak odbijają się na Tobie.

W niedawnym wywiadzie dla magazynu Prevention Michelle Obama powiedziała:

Myślę, że mama nauczyła mnie, czego nie robić. Zawsze stawiała nas na pierwszym miejscu, czasem ze szkodą dla siebie. Zachęciła mnie, żebym tego nie robił. Powiedziałaby, że bycie dobrą matką to nie tylko poświęcenie; to naprawdę inwestowanie i umieszczanie się wyżej na liście priorytetów. Możesz być dobrą mamą i nadal ćwiczyć, odpoczywać, robić karierę – lub nie. Zachęciła mnie do znalezienia tej równowagi.

Przez całe życie nauczyłem się dokonywać wyborów, które mnie uszczęśliwiają i mają dla mnie sens. Nawet mój mąż jest szczęśliwszy, kiedy ja jestem szczęśliwa. Zawsze powtarzał: „Zastanów się, co chcesz zrobić”, ponieważ odkrył, że osobiste szczęście jest połączone ze wszystkim. Uwolniłam się więc, aby umieścić mnie na liście priorytetów i powiedzieć: tak, mogę dokonywać wyborów, które mnie uszczęśliwiają, a to przyniesie korzyści moim dzieciom, mężowi i zdrowiu fizycznemu.