Przez większość czasu piszę o wadach samokrytyki – do tego stopnia, że ​​każdy, kto zna moje prace, prawdopodobnie zdziwiłby się tytułem tego bloga. Przez lata koncentrowałem swoje badania i praktykę na zrozumieniu i kwestionowaniu „ krytyczny głos wewnętrzny „Wszyscy posiadamy, że jest to dla nas zbyt trudne. Chociaż działanie za pomocą tego „głosu” jest czymś, czego zawsze powinniśmy unikać, są chwile, kiedy można czuć się źle z powodu naszych działań.

Wszyscy jesteśmy ludźmi i wszyscy jesteśmy wadliwi, ale sposób, w jaki rozwijamy się emocjonalnie i jako istota ludzka, polega częściowo na rozpoznaniu, kiedy postępowaliśmy źle i odczuwaniu towarzyszących im uczuć bólu, smutku, zranienia, a nawet gniewu wobec my sami. Uczucia, wszelkie uczucia dostarczają nam informacji. Musimy czuć się źle z powodu naszego mniej niż idealnego zachowania, abyśmy mogli wprowadzać zmiany i rozwijać się.

Na przykład ważne jest, aby czuć się źle, gdy podjęliśmy działania, które zraniły inną osobę lub nas samych. Żyjemy jednak w społeczeństwie, które często wzoruje się na unikaniu osobistej odpowiedzialności i unikaniu „negatywnych emocji” za wszelką cenę. Dobrze pamiętam kolację, którą jadłem, podczas której mężczyzna, który niedawno się rozwiódł, podzielił się odpowiedzią terapeuty na jego prośbę o leki łagodzące ból, którego doświadczał. Terapeuta odpowiedział: „Są pewne rzeczy, z którymi powinieneś się źle czuć, a to jest jedna z nich”.

Pacjenci często pytają mnie o metody przezwyciężenia, odejścia lub obejścia bólu, który odczuwają, gdy źle traktowali kogoś lub siebie. Lubiłem mówić, że sposobem radzenia sobie z uczuciami jest przechodzenie przez nie, a nie wokół nich. Tłumienie i unikanie uczuć również nie jest pomocne. Czując negatywne uczucia, które odczuwamy po złym zachowaniu, możemy rozpoznać sposoby, w jakie zachowujemy się, które nie są zgodne z naszymi własnymi wartościami i przekonaniami. To pierwszy krok do stania się osobą uczciwą, osobą, którą możemy podziwiać.

Żeby było jasne, nie sugeruję, abyśmy rozmyślali o tym, jacy byliśmy źli lub jak się pobiliśmy, ale raczej, abyśmy odczuwali swoje uczucia i wykorzystywali je do rozwoju siebie. Wielu z nas ma trudności z uczciwym spojrzeniem na siebie bez padania ofiarą punktu widzenia naszego wewnętrznego krytyka. Jednak bezrefleksja nad naszymi działaniami i odpowiednia reakcja emocjonalna, jak możemy oczekiwać, że będziemy uczyć się na naszych niewłaściwych zachowaniach lub ewoluować w nas samych? Kiedy krzywdzimy kogoś innego, musimy przyjąć odpowiedzialność, aby rozwinąć nowe sposoby bycia. Oto kilka sposobów na przejęcie władzy nad naszymi niedociągnięciami bez staczania się na ścieżce nienawiści do samego siebie.

1. Bądź otwarty i nie defensywny

Kiedy żałujemy sposobu, w jaki postępowaliśmy, pomocne jest przyjęcie ciekawej, refleksyjnej postawy, w której szukamy, a nie unikamy uczuć i informacji, które one ucieleśniają. Możemy zadać sobie pytanie, czemu sprzeciwiliśmy się naszemu zachowaniu i jak to wpłynęło na nas i innych. Powinniśmy starać się traktować siebie ze współczuciem dla siebie, w taki sam sposób, w jaki my bylibyśmy przyjacielem badającym problem, który chcą zmienić w sobie.

Pamiętaj, że większość z nas uczciwie podchodzi do swojego zachowania. Wiele z naszych najgorszych cech rodzi się ze sposobów, w jakie nauczyliśmy się chronić lub bronić się we wczesnym okresie życia. Te rzeczy są w naszej mocy, aby się zmienić, ale najpierw musimy rozpoznać i uznać ich istnienie. Rozważanie naszych najbardziej destrukcyjnych działań może doprowadzić nas do głębszego zrozumienia tego, w jaki sposób staliśmy się takimi, jakimi jesteśmy. Może również wywołać wiele uczuć w związku z okolicznościami, które doprowadziły do ​​tych oryginalnych adaptacji.

2. Poczuj uczucia

Kiedy postępujemy w sposób, w jaki jesteśmy rozczarowani, powinniśmy sobie przypominać, że nie ma nic złego w odczuwaniu wszelkich pojawiających się uczuć. Nie możemy po prostu przezwyciężyć tego, udając, że to się nie wydarzyło lub próbując znieczulić uczucia, których doświadczamy. Jeśli dajemy sobie przestrzeń, by czuć smutek lub żal, dowiadujemy się, że potrafimy poradzić sobie z tymi emocjami i wyrosnąć z nich, zamiast popadać w skrajności polegające na ich zaprzeczaniu lub pozwalaniu, by wciągały nas w stan dewastacji.

Odczuwanie bólu związanego z maltretowaniem kogoś, na kim nam zależy lub sabotowaniem czegoś, czego pragniemy, jest uczciwą reakcją, która wywołuje inne ważne uczucia, takie jak empatia lub motywacja do zmiany. Pozwala również podążać za innymi emocjami, które mogą dać nam wskazówki, dlaczego postępowaliśmy tak, jak w pierwszej kolejności. Możemy zdać sobie sprawę, że wyzwolono w nas uczucie strachu, gniewu lub wstydu, które spowodowało, że wybuchliśmy lub zareagowaliśmy w sposób, który nam nie służył. Akceptacja tych uczuć i umożliwienie im przejścia przez nas jest ważną częścią rozwoju.

3. Trzymaj swojego wewnętrznego krytyka w ryzach

Gotowość do zmierzenia się z naszymi niedociągnięciami i doświadczania uczuć w celu lepszego zrozumienia siebie to jedno. Zupełnie inną rzeczą jest pozwolić niszczycielskiemu wrogowi wewnętrznemu znęcać się nad nami i wpędzać nas w stan nienawiści do samego siebie. Nienawiść do samego siebie nie prowadzi do zmian ani niczego konstruktywnego. Każdy z nas ma wady. Prawdziwym sprawdzianem naszej uczciwości jest to, jak jesteśmy w stanie wziąć osobistą odpowiedzialność za wpływ naszego zachowania na siebie i innych oraz stać się osobą, którą chcemy być.

Gdy tylko zauważymy, że mamy okrutne, wartościujące myśli o sobie, jesteśmy na złej ścieżce. Myśli, które służą tylko do poniżenia nas lub sprawiają, że czujemy się pokonani, są pewnym znakiem, że słuchamy naszego krytycznego wewnętrznego głosu. Zamiast tego powinniśmy rozmawiać ze sobą tak, jakbyśmy byli przyjacielem, akceptując prawdziwe informacje zwrotne, pozostając jednocześnie głęboko współczującym wobec siebie.

4. Ćwicz współczucie dla siebie

Bycie szczerym wobec siebie nigdy nie polega na przeciąganiu się w błocie. W przeciwieństwie do poczucia własnej wartości, współczucie dla siebie nie polega na samoocenie. Chodzi raczej o przyjęcie życzliwego sposobu traktowania siebie, uważnego odnoszenia się do naszych myśli i uczuć oraz akceptacji naszego wspólnego człowieczeństwa. Potrzebujemy współczucia wobec siebie, gdy jesteśmy introspekcji, ponieważ pomaga nam to nie dać się ponieść cynicznym, destrukcyjnym myślom, jednocześnie pozostając otwartymi na zauważanie sposobów, które musimy poprawić. Kiedy pozostajemy po swojej stronie i przypominamy sobie, że nasze wady są częścią tego, co czyni nas ludźmi, jesteśmy w stanie pozostać otwarci i ciekawi tego, co chcemy zmienić w sobie.

5. Unikaj ruminacji

Bez względu na wszystko, przeżuwanie problemu tylko go pogarsza. Jeśli zauważymy, że utknęliśmy w złych myślach o sobie lub powtarzamy nasze błędy, czas przejść dalej. Naszym celem nie jest budowanie oskarżenia przeciwko sobie o to, jak okropni jesteśmy. Jest to raczej zaproszenie do szczerej refleksji, pozwolenie na pojawienie się wszelkich uczuć i wyznaczenie kursu na różne działania w przyszłości.

6. Zadawaj pytania i słuchaj odpowiedzi

Kiedy krzywdzimy inną osobę, ważne jest, aby zaprosić ją do podzielenia się swoją perspektywą i spróbowania zrozumienia jej doświadczenia. Powinniśmy starać się zadawać pytania i słuchać odpowiedzi bez przerywania, aby się odwrócić lub bronić. Kiedy dzielą się swoją historią, powinniśmy skupić się na dostrojeniu się do nich i odzwierciedleniu ich doświadczeń. Możemy wtedy spróbować przekazać to, co pierwotnie próbowaliśmy wyrazić, przyznając, że byliśmy zranieni w tym, jak to zrobiliśmy.

Proces uczenia się, jak być uczciwym wobec siebie, jeśli chodzi o nasze krzywdzące zachowanieto taka, która wymaga dużo cierpliwości i dużo współczucia dla siebie. Odczuwanie bolesnych uczuć, które się pojawiają, jest ważną częścią procesu.Im bardziej możemy zaakceptować fakt, że jesteśmy uczącą się, ewoluującą i zranioną osobą, tak jak wszyscy inni, tym bardziej możemy dać sobie siłę do świadomego rozwoju i zmiany. Możemy dowiedzieć się więcej o tym, dlaczego bronimy się w określony sposób i jak działamy w sposób, który ogranicza nasze życie. Możemy wtedy podjąć bardziej uważne działania, które pomogą nam wyrazić, kim naprawdę jesteśmy i czego naprawdę chcemy.