Przez długi czas spekulowaliśmy, że upadająca gospodarka może oznaczać wzrost wskaźnika samobójstw, a teraz nowe badania dały nam pewne wskazówki. W kwietniu Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom wydały komunikat stwierdzając, że ogólny wskaźnik samobójstw rośnie i spada w związku z gospodarką. Ten wniosek został wyciągnięty z amerykańskiego badania oceniającego wskaźniki samobójstw w latach 1928-2007.

W sierpniu kolejny raport wydany przez CDC wykazali, że w 2008 roku 13,4 procent osób, które popełniły samobójstwo, doświadczyło problemów zawodowych i finansowych. Oznacza to około 2 procentowy wzrost tych liczb w porównaniu z poprzednimi latami, co skłoniło CDC do zalecenia zwiększenia doradztwa, pośrednictwa pracy i usług finansowych, które mogą pomóc zmniejszyć stres psychiczny, który może zwiększyć ryzyko samobójstwa. Żyjemy w świecie, w którym więcej ludzi umiera przez samobójstwo niż w wyniku wszystkich zabójstw i wojen razem wziętych . A przy dzisiejszym niepewnym klimacie gospodarczym nigdy nie było tak ważnego czasu, aby dowiedzieć się, co możemy zrobić, aby zapobiec kryzysowi i pomóc uratować życie.

Powszechnym błędnym przekonaniem na temat samobójstwa jest przekonanie, że osoba samobójcza chce umrzeć i że nie można jej pomóc. To nie jest prawda. Stan samobójczy jest prawie zawsze krótkotrwały i uleczalny. Kiedy ktoś decyduje się zakończyć swoje życie, działa zgodnie z wolą wewnętrznego wroga lub „anty-ja”. Osoba samobójcza jest podzielona między swoje prawdziwe ja, które jest po jej stronie i chce żyć, a anty-ja, które próbuje ich zniszczyć. Rozumiejąc ten podział, osoby o skłonnościach samobójczych mogą zacząć kwestionować zniekształcony filtr, przez który oglądają świat w stanie samobójczym.

Wychodzenie ze stanu samobójczego obejmuje ponowne połączenie i wzmocnienie swojego prawdziwego ja oraz ponowne odkrycie naturalnego pragnienia przetrwania. Dla wielu osób, które próbowały popełnić samobójstwo, to ponowne połączenie nastąpiło w chwili, gdy podjęły poważną próbę zakończenia życia. Tragiczne dla wielu, to uświadomienie sobie, że nie chcą umierać, nadeszło o kilka sekund za późno. Dlatego konieczne jest, abyśmy interweniowali tak szybko, jak to możliwe, gdy czujemy się zaniepokojeni, że ktoś popada w trudne chwile i może mieć myśli samobójcze.

Przy tak wielu osobach, które cierpią z powodu utraty pracy, domu lub bezpieczeństwa emerytalnego, zwiększa się potencjał antyja do zyskania siły. Najczęstszym skutkiem dla zdrowia psychicznego tych trudnych warunków jest depresja, która zwiększa ryzyko samobójstwa. Niedawny badanie 26 krajów Unii Europejskiej wykazali, że na każdy 1 procent wzrostu bezrobocia przypada 0,79 procentowy wzrost samobójstw wśród osób poniżej 65 roku życia. Ten sam raport wykazał, że 3 procent lub więcej wzrostu bezrobocia wiązało się ze wzrostem liczby samobójstw o ​​4,45%.

W USA badanie przeprowadzone przez ekonomistę Christophera J. Ruhma podobnie wykazało, że dla każdego 1 proc. wzrost bezrobocia w państwie, liczba samobójstw wzrasta o 1,3 proc. . Inne badania śledzące wskaźniki samobójstw w latach 1960-1995 wykazały, że każdy dolar obniżony o 1 dolar w stanie na mieszkańca wydatki wiązały się ze wzrostem wskaźników samobójstw stanowych o 0,004 na 100 000 mieszkańców.

Chociaż dane tak aktualne i wyczerpujące, jak te przedstawione w badaniu UE, nie zostały jeszcze zgłoszone w USA, CDC zasugerowało że „Utrata pracy może wywołać kaskadę negatywnych wydarzeń, takich jak więcej problemów finansowych i problemów w związkach, co może zwiększyć ryzyko samobójstwa”. Te stresory i straty mogą wywoływać uczucie wstydu, upokorzenia lub rozpaczy, co może prowadzić do prób samobójczych u osób wrażliwych lub osób z ograniczonym wsparciem i zasobami. Jednak sytuacja nie jest beznadziejna. Podobnie jak depresja, samobójstwom prawie zawsze można zarówno zapobiegać, jak i leczyć. Aby jednak temu zapobiec, musimy być gotowi do interwencji. Coś tak małego jak uśmiech nieznajomego lub przyjaciela pokazujący, że im zależy, jest znany z ratowania kogoś przed samobójstwem. Kiedy jednak unikamy tematu samobójstwa, nie uczymy się rozpoznawać sygnałów ostrzegawczych i zadań pomocniczych, które mogą uratować życie.

Kształcąc się wco, a czego nie w zapobieganiu samobójstwomwyposażamy się w narzędzia, aby pomóc komuś, kogo możemy spotkać w potrzebie, czy to współpracownikowi, przyjacielowi, krewnemu, sąsiadowi czy znajomemu. Najważniejsze „nie” to nigdy nie ignorować kogoś, kogo obawiasz się, że może mieć myśli samobójcze. Nigdy nie zakładaj, że tylko żartują, szukają uwagi lub nie podchodzą poważnie do próby samobójczej. Zwiększając nasze zrozumienie, w jaki sposób możemy zapobiec samobójstwom i dzieląc się tą wiedzą z otaczającymi nas ludźmi, robimy pierwsze kroki, aby pokazać, że naprawdę nam zależy.

Znaki ostrzegawcze przed samobójstwem

1. Ekstremalna nienawiść do samego siebie – „Nie zasługujesz na życie”.
2. Spersonalizowana beznadziejność — „Nic już nie ma znaczenia. Powinieneś się po prostu zabić.
3. Odpychanie przyjaciół i rodziny — „Co się z tobą dzieje? Spójrz na te wszystkie kłopoty, które sprawiasz ludziom, którzy cię kochają.
4. Izolacja — „Po prostu bądź sam. Lepiej, żeby ci było samemu.
5. Myśli o braku przynależności — „Nigdzie nie pasujesz”.
6. Myśli o byciu ciężarem dla innych — „Po prostu ściągasz wszystkich w dół. Jesteś takim ciężarem; byłoby im lepiej bez ciebie.

Oto typowe zachowania, które wskazują na ryzyko samobójstwa:

1. Wcześniejsze próby
2. Zakłócone wzorce snu
3. Zwiększony niepokój i pobudzenie
4. Wybuchy wściekłości lub niska tolerancja frustracji
5. Zachowanie ryzykowne
6. Zwiększone używanie alkoholu lub narkotyków
7. Nagła zmiana nastroju na lepsze
8. Wszelkie rozmowy lub oznaki myśli lub zamiarów samobójczych, planowania lub faktycznych działań podjętych w celu uzyskania środków