Ponieważ Święto Dziękczynienia za nami, większość z nas powoli budzi się do świadomości, że Boże Narodzenie jest tuż za rogiem. I tak zaczyna się Bieg Świątecznych Wariatów. Pod wieloma względami podobny do słynnego wyścigu Byków Pampeluny, ale z tylko nieco mniejszą liczbą parujących stosów do manewrowania.

Niestety, ta analogia była bardziej celna, niż ktokolwiek mógłby sobie wyobrazić, gdy kilka lat temu wspomniani klienci, którzy mają ochotę na wakacje, zadeptali na śmierć pracownika Wal-Martu w Long Island w stanie Nowy Jork. I od tego czasu co roku coś podobnego dzieje się w trafnie nazwanym Czarnym Piątku. Szczerze, ludzie, to Wal-Mart. Te same tanie śmieci będą tam jutro. Najwyraźniej zaślepiła nas konkurencja, szaleństwo, pochłaniające pragnienie znalezienia tego Najdoskonalszego z Darów, który umocni naszą pozycję Najlepszego Krewnego Rodziny. Oczywiście jest to bezowocne zadanie, które można łatwo cofnąć za pomocą jednej naprawdę wspaniałej błyszczącej wstążki, która stanie się stałym towarzyszem twojej trzyletniej siostrzenicy na następny miesiąc.

Duch świąt został podeptany, ponieważ nasz konsumpcjonizm żywi się przekonaniem, że „to, co daję, określa moją wartość jako człowieka”. Profesjonalny wgląd: to nieprawda. Niech jednak Bóg błogosławi recesję. Ponieważ w naszych skarbonkach jest mniej groszy, musimy być kreatywni w obdarowywaniu prezentów, a nawet wracać do tego, dlaczego na początku świętujemy. Dobrze zrobimy, gdy nauczymy się lekcji, którą większość Włochów od dawna przyswaja sobie: Nic nie robić , piękno nicnierobienia.

Opisuje to Elizabeth Gilbert radośc z życia mentalność w swoim pamiętniku, Jedz módl się kochaj (uwaga na marginesie: dlaczego wszystkie wielkie określenia szczęścia i zadowolenia są wyrażone w innym języku? Hmmm…). Zanurzyła się w Rzymie we Włoszech na cztery miesiące i odkryła, że ​​są to światy inne niż jej rodzinne miasto Nowy Jork, dosłownie iw przenośni.

„Piękno nicnierobienia jest celem całej twojej pracy, ostatecznym osiągnięciem, za które serdecznie gratulujemy. Im piękniej i radośniej nic nie możesz zrobić, tym wyższe życiowe osiągnięcia. Aby tego doświadczyć, niekoniecznie musisz być bogaty. Jest jeszcze jeden wspaniały włoski zwrot: sztuka przetrwania – sztuka robienia czegoś z niczego. Sztuka zamiany kilku prostych składników w ucztę lub kilku zebranych przyjaciół w festiwal. Może to zrobić każdy, kto ma talent do szczęścia, nie tylko bogaci…
I pewnie dlatego, kiedy powiedziałem moim włoskim przyjaciołom, że przyjechałem do ich kraju, aby przeżyć cztery miesiące czystej przyjemności, nie mieli z tym żadnych problemów. Bardzo dobrze! Trwać! Gratulacje, mówili. Zacząć robić. Znokautuj się. Bądź naszym gościem. Nikt nie powiedział kiedyś: „Jak całkowicie nieodpowiedzialny z twojej strony” albo „Co za luksus dogadzania sobie”.

Mówię, że ten sezon świąteczny ogłaszamy Rokiem Nic nie robić . Znajdowanie czasu na nicnierobienie i robienie tego dobrze. Przywiązując wagę do spokoju ducha i ciała, zamiast potępiać kogoś, kto może desperacko chcieć, bardziej niż czegokolwiek w tym roku, po prostu być. To może być największy dar ze wszystkich.