Kiedy Afrykanie przybyli do Nowego Świata, nie wolno im było czytać ani pisać. Przekazywanie informacji ustnie było jedynym sposobem, w jaki niewolnicy byli w stanie zachować swoją kulturę z pokolenia na pokolenie. Dziś ta tradycja ustna znajduje odzwierciedlenie w opowiadaniu historii, muzyce rap i występach słownych. Ten rodzaj wypowiedzi jest normatywnie akceptowany jako niegroźny, ponieważ jest bardziej odosobniony dla społeczności afroamerykańskiej. Ale kiedy kwestie związane z rasizmem, sprawiedliwością społeczną i prawdą osobistą były wyrażane z większej platformy głównego nurtu, zwykle pojawiała się biała odruchowa funkcja, która ucisza komentarz.

Biała cisza zawsze działała jako funkcja wyciszania czarnych głosów. – Przestań grać w karty rasy… Przestań nas dzielić, zamiast łączyć… Skąd możesz mieć pewność, że to był powód, dla którego zostałeś potraktowany w ten sposób? Od czasu przybycia do Ameryki, czarni ludzie byli zmuszeni porzucić swoje prawdy, aby zmniejszyć dyskomfort, jaki biali odczuwali, zwracając się do nich. Jeśli o tym nie rozmawiamy, to nie istnieje, prawda? Jeśli tego nie widzimy, to nie ma czego obserwować. Jeśli tego nie uznamy, to po prostu zniknie. Tak więc, z rękami dokładnie na uszach i oczach, biali ludzie byli współwinni w unieważnianiu, gaslightingu i utrwalaniu struktur, które służą do utrzymywania ciszy zmarginalizowanych.

Nawet w tym tygodniu często słyszy się, jak niektórzy odmawiają nazwania tej rasowej pandemii dokładnie tym, czym jest. Będą omijać prawdy, które są bezpośrednim produktem ubocznym fundamentu zbudowanego na wielu formach rasizmu, opisując to, co się dzieje, jako „sytuację”, „niepokój” lub „wszystko, co się dzieje”, jakby to przeminęło z czasem . Niestety, przy bezprecedensowej ilości niesprawiedliwości, która jest filmowana, krzyki, prośby i wizualizacje są zbyt duże, by je ignorować.

I oto jesteśmy – wzmacniając czarne głosy, które zostały tak uwarunkowane, by były niesłyszalne. Umiejętność swobodnego i szczerego mówienia o rasizmie i bycia wysłuchanym jest terapeutyczna. To przerażające, ekscytujące i wyzwalające doświadczenie jednocześnie. Ale ten moment jest również pełen sceptycyzmu, ślepego zaufania i skalkulowanego ryzyka. Dzielenie się naszymi osobistymi narracjami to uzdrowienie. Bycie wysłuchanym, bez pomniejszania, dyskontowania i sprowadzania naszych przeżytych doświadczeń do zdarzeń, które można powiązać, jest transformujące.

Ale ponieważ tak trudno jest siedzieć w miejscu niewygody, uznając przywileje i słuchając surowych prawd, biali muszą świadomie przyjąć rolę aktywnego słuchacza. To miejsce pokory, w którym nie ma miejsca na obronę.

Aktywne słuchanie wygląda tak:

• Oferując niepodzielną uwagę
• Porzucenie potrzeby bycia zbroicielem lub zbawicielem
• Równoważenie siedzenia z ciszą i pytaniami o wyjaśnienie
• Słuchanie, aby usłyszeć, bez próbowania tego, co powiesz dalej
• Zawieszanie wszelkiego osądzania i oferowanie empatii kontra współczucie
• Odzwierciedlanie tego, co zostało powiedziane, zamiast poprawiania narracji dla osobistego komfortu
• Zamelduj się ze sobą, aby zapytać, dlaczego możesz odczuwać niepokój

Praktyka aktywnego słuchania buduje zaufanie, zmniejsza napięcia i tworzy bezpieczną przestrzeń, która sprzyja budowaniu mostów. Zaangażowanie w dialog zwiększa możliwość zobaczenia niezaprzeczalnej rzeczywistości przeżytych doświadczeń. W naszym codziennym życiu odgrywamy to, co ćwiczymy. Czy chcesz słyszeć i uczyć się od nowych, niewyciszonych głosów?

Przeczytaj więcej od dr Barbary Ford Shabazz na ZamierzoneDziałalności.com