Przerażające, niepokojące, obrzydliwe i praktycznie niezrozumiałe. Są to natychmiastowe odczucia, które przytłaczają mnie, gdy oglądam wiadomości o masakrze w Newtown. Gdy szczegóły wyjdą na jaw, doniesienia o historii „Asperserów”, izolacji społecznej i zaangażowaniu w brutalne gry wideo mogą być bardzo niepokojące. Wiem, że jest wiele rodzin, które mają dzieci, które podzielają niektóre, jeśli nie wszystkie, z tych cech. Należy jednak pamiętać, że strzelec, jak wszystkie dzieci, miał własną, wyjątkową historię społeczną, środowiskową i neurologiczną. Niezależnie od tego, czy miał „Aspergera”, czy nie, zaburzenia ze spektrum autyzmu NIE są związane z wcześniej zaplanowaną przemocą. Jednak ta historia wysuwa na pierwszy plan KRYTYCZNE lekcje wymagające uwagi.

Po pierwsze, dzieci, które mają trudności z zaangażowaniem społecznym, potrzebują wsparcia!Kwestia znęcania się była na uwadze wszystkich i skupiała uwagę w naszych szkołach. Wszyscy chcemy dbać o dzieci. Jednak to, co dziecko identyfikuje jako zastraszanie, szczególnie te z wyzwaniami rozwojowymi społecznymi i / lub emocjonalnymi, czasami jest postrzegane przez innych jako konsekwencja własnego dziwnego lub niezręcznego zachowania dziecka. Przypisuje się to również temu, że dziecko jest po prostu „zbyt wrażliwe”. Prawdą jest, że te dzieci mogą drażnić się, błędnie odczytując zachowania innych jako dokuczanie. Mogą nie rozumieć intencji innych i postrzegać łamanie zasad jako osobiste ataki, a nie w kontekście bardziej subtelnej lub zniuansowanej komunikacji, a następnie denerwują się. W takich przypadkach może pojawić się tendencja do polegania na konsekwencjach społecznych w nauczaniu: „Kiedy on się tak zachowuje, inni go nie polubią. To go nauczy. Tak, te dzieci mogą prowokować i frustrować innych, ponieważ mogą tego nie zrozumieć. NIE DOSTAJĄ i NIE ZDOBYJĄ, zostawiając ich samych. Izolowanie ich i wściekanie się na nich wzmacnia ich poczucie samotności na świecie. Jako dorośli musimy szanować, kiedy dziecko skarży się, że jest prześladowane, nawet jeśli nie postrzegamy tego w ten sposób. Izolacja społeczna i odrzucenie są głęboko BOLESNE.

Bardzo ważne jest, abyśmy zwracali uwagę i zwracali się ku tym dzieciom w środowisku społecznym/szkolnym. Historia Sandy Hooka powinna nas nauczyć współczucia. Jest to przypomnienie każdemu dziecku i rodzinie, że różnica, gdy jest wyszydzana, powoduje ból, urazę i potencjalnie samookaleczające się zachowania lub akty przemocy. Odnalezienie w nas współczucia może wywrzeć głęboką różnicę w naszych dzieciach, naszej społeczności i nas samych. Proszę, aby każdy z nas zwracał uwagę i sprawdzał, co nasze dzieci mówią o swoich doświadczeniach szkolnych i rówieśników. Musimy odejść od obwiniania, zawstydzania, doradzania, ignorowania lub wierzenia, że ​​same konsekwencje nauczą. Zamiast tego musimy dowiedzieć się, co kieruje zachowaniem. Zachowanie ma znaczenie. To jest komunikacja. Od nas, jako dorosłych, zależy rozeznanie tego, co jest komunikowane. Musimy również pomóc naszym dzieciom odejść od odrzucania innych, których uważają za innych, a zamiast tego dążyć do zrozumienia i tolerancji różnic między ludźmi.

Po drugie, umożliwienie naszym dzieciom z wyzwaniami społecznymi znalezienie ich jedynego połączenia na świecie za pomocą gier komputerowych/wideo jest ryzykowną ścieżką naprzód.Te dzieci muszą być połączone. Muszą poznać świat emocjonalny, swój i innych. Mogą odczuwać złość, smutek i zranienie, a nawet nie zdawać sobie sprawy, że doświadczają tych bolesnych emocji. Zamiast tego ich bezimienny niepokój może rozegrać się w wirtualnym świecie. Dlatego ważne jest, aby przenieść je z powrotem z izolacji grania w pojedynkę do połączenia. Ta zmiana może zacząć się w świecie komputerów, gdzie rodzic może pomóc dziecku dowiedzieć się więcej o swoim świecie emocjonalnym podczas zabawy. Kim są postacie? Jaka historia sprawia, że ​​tak postępują? Co może się wydarzyć dalej? Co sprawiło, że chcieli działać w ten sposób? Czy kiedykolwiek tak się czujesz? Zastanawiam się, czy ta postać się boi? Co takiego zrobiła ta postać, że stał się celem? Mogą one zapewnić drzwi do dziecięcego świata gier wideo i ścieżkę do połączenia w prawdziwym świecie.

Trzeba też zadać pytanie, czy dziecko jest uzależnione od gier wideo. Istnieje długotrwały związek między mediami a przemocą. Doświadcz neurologii drutów i jeśli jedyną radością/nagrodą, jaką odczuwa się, jest agresja, jak wpływa to na funkcję społeczną jednostki? Dla osób z agresywnymi skłonnościami (tj.: zranienie, ból, odrzucenie, podatność, która zamienia się w gniew) brutalne gry wideo mogą zwiększyć agresywność i zmniejszyć empatię. Dla tych, którzy nie radzą sobie dobrze społecznie, ważne jest, aby mieli doświadczenia z innymi, które są satysfakcjonujące i pozytywne, zamiast spędzać czas w odosobnieniu z grą wideo. Wiemy, że gry wideo uzależniają. Jako rodzic musimy zacząć dokładniej przyglądać się roli gier wideo w życiu naszych dzieci. Czy moje dziecko grozi samookaleczeniem lub agresją, jeśli je zabierzesz? Czy moje dziecko może tolerować ograniczenia w zabawie? Czy moje dziecko podkrada się do zabawy? Czy myślenie o grach pochłania jego myśli? Jak moje dziecko radzi sobie ze swoim gniewem?

Masakra w Newtown to tragiczne wydarzenie. Wszyscy jesteśmy w szoku i przerażeniu. Byłoby to bardziej skandaliczne, gdyby to wydarzenie nie nauczyło nas czegoś o tym, jak iść naprzód i stać się lepszymi ludźmi. W społeczności jest wielu z nas, którzy zmagają się z izolacją społeczną i niezręcznością społeczną. Niezależnie od specyfiki strzelanki w Sandy Hook, to wydarzenie jest wezwaniem do działania, aby zwrócić uwagę na nasze dzieci, które zmagają się społecznie. Wyzwiska, izolacja społeczna, odrzucenie i brak współczucia bolą nas wszystkich. To czas, aby więcej pomyśleć o naszym życiu emocjonalnym i ludzkim doświadczeniu, zwłaszcza o tej porze roku. Może w tym roku Boże Narodzenie może być o współczucie, akceptację, tolerancję i więź zamiast kolejnego elektronicznego gadżetu pod choinką.