Wszyscy widzieliśmy jakąś wersję tej sceny: dziecko na placu zabaw, pokryte lodami, ubrane w tiarę. Jest otoczona zabawnymi zabawkami, przymilającymi się rodzicami i innymi radośnie krzyczącymi dzieciakami. Jednak chociaż jej świat wydaje się być dokładnie taki, jak by tego chciała, ona sama łka z rozpaczy. Nie chodzi mi tutaj o zilustrowanie prostego stwierdzenia, że ​​szczęścia nie da się kupić lub że rozpieszczanie dzieci jest złe. Sugeruję, że większość z nas nie różni się aż tak bardzo od małej dziewczynki na placu zabaw. Wielu z nas źle traktuje szczęście.

Wbrew temu, w co możemy wierzyć, dość często tak naprawdę wcale nie szukamy własnego szczęścia. Wielu z nas nie zna siebie na tyle dobrze, aby skonceptualizować to, czego naprawdę chcemy. Dostosowujemy się do wyobrażeń i ideałów naszego społeczeństwa, naszej rodziny i innych wpływów, które mogą zagłuszyć nasz własny punkt widzenia. Spędzamy życie powtarzając wzorce i wypełniając recepty z naszej przeszłości, które nie służą nam w teraźniejszości. W różnym stopniu nie potrafimy się odróżnić, oddzielić od ograniczających wpływów zewnętrznych i uświadomić sobie naszą wyjątkową wartość w otaczającym nas świecie. Kiedy te zewnętrzne siły przenikają i po cichu nas wyprzedzają, w końcu szukamy cudzego pomysłu na szczęście.

Klucz do szczęścia jest ukryty w procesie rozpoznawania i odróżniania tych sił. Oczywiście są rzeczy, które nas ukształtowały i są pozytywne. Są cechy, które przyjęliśmy, które wzmacniają nas i poprawiają nasze poczucie siebie. Już,różnicowanienie chodzi o oddzielenie się od społeczeństwa lub pozbycie się pozytywnych modeli społecznych. Chodzi o oderwanie niepożądanych warstw, które chronią nas przed osiągnięciem naszego wyjątkowego przeznaczenia i życiem, którego pragniemy.

Istnieją cztery kluczowe etapy procesu różnicowania opracowane przez mojego ojca, lekarza psychologa. Bardziej szczegółowo wyjaśniam te kroki na moim blogu „ Stawanie się prawdziwym sobą ”, jednak podsumowując, obejmują one:

1. Oddzielenie się od destrukcyjnych postaw, które były skierowane wobec nas, które zinternalizowaliśmy
2. Odróżnianie się od negatywnych cech naszych rodziców i wpływowych opiekunów
3. Uwolnienie się od starych mechanizmów obronnych, które zbudowaliśmy, aby radzić sobie z negatywnymi wydarzeniami z dzieciństwa
4. Rozwijanie własnego systemu wartości i podejścia do życia

Istnieje wiele wpływów z naszego wczesnego środowiska, które internalizujemy, powtarzamy lub dostosowujemy. Na przykład wyobraź sobie narcystycznego rodzica, który zachowywał się lepiej i władczo. Być może chełpiła się sobą, poniżając cię lub całkowicie lekceważąc. Dorastając, możesz przyjąć jej punkt widzenia na siebie. Zaczniesz mieć złe myśli lubkrytyczne głosy wewnętrzne, które mówią ci, że jesteś gorszy lub że jesteś nieistotny i zajmujesz tylko miejsce.

Możesz również narazić się na ryzyko powtórzenia negatywnych cech swojego rodzica, w którym to przypadku zauważysz, że masz własne myśli lub poczucie wyższości lub uprawnienia. Może będziesz zachowywać się tak samo protekcjonalnie, krytycznie wobec swoich dzieci. Wreszcie, jeśli dorastanie z narcystycznym rodzicem sprawiało, że czułeś się nieodpowiedni, być może twoją obroną było unikanie konfrontacji, schowanie się w swojej skorupie lub unikanie wyróżniania się. Te adaptacje mogły sprawić, że poczujesz się bezpiecznie w swoim domu, ale są szanse, że te same cechy mogą cię ranić lub powstrzymywać jako osobę dorosłą.

Te wczesne wpływy na nasze życie sprawiają, że pierwsze trzy kroki różnicowania są ważnymi prekursorami do szczęśliwej egzystencji, która odzwierciedla to, kim naprawdę chcemy być. Kiedy zrzucimy te warstwy, jesteśmy w stanie zrobić czwarty krok i zadać sobie pytanie, kim naprawdę jesteśmy. Co w nas rezonuje i nadaje sens naszemu życiu? Ten ostatni krok polega na znalezieniu naszego szczęścia. Jakie działania możemy wszyscy podjąć, aby odkryć to, czego pragniemy od życia? Może wydawać się ironiczne podkreślanie ogólnych zasad szczęścia, kiedy sugeruję, że klucz do szczęścia jest unikalny dla każdej osoby. Jednak w tym procesie różnicowania istnieją pewne zasady zdrowia psychicznego, które każdy może przyjąć, aby lepiej odnaleźć własne poczucie radości i spełnienia. Obejmują one:

1. Szczęście nie pochodzi z wypełniania naszych dni zabawnymi rzeczami. Studia pokazać, że najszczęśliwsi są ci, którzy szukają sensu, a nie tylko przyjemności. Poszukiwanie mocnych wrażeń i natychmiastowe gratyfikacje nie działają, ponieważ oferują pomoce zespołu i krótkoterminowe wzloty, które nie spełniają nas na głębszym poziomie. Kiedy prowadzimy życie, które ma dla nas szczególne znaczenie, czujemy się bardziej usatysfakcjonowani i radośni.

2. Szczęście obejmuje cele transcendentne. Ludzie są na ogół szczęśliwsi, gdy tworzyć cele, które wykraczają poza siebie . Osoby te okazują troskę i troskę o innych oraz okazują hojność. Badania pokazują, że ludzie dostają więcej przyjemności z dawania niż z otrzymywania i że hojność może prowadzić do dłuższe, szczęśliwsze życie .

3. Aby szukać szczęścia, musimy uświadomić sobie naszą osobistą moc. Ważne jest, aby konsekwentnie przypominać sobie o głębokim wpływie, jaki sami wywieramy na nasze przeznaczenie. Oznacza to zarówno porzucanie bagażu z naszej przeszłości, jak i opieranie się pokusie odgrywania ofiary. Kiedy uznajemy naszą moc, mamy znacznie silniejsze poczucie odporności i lepiej radzimy sobie z pojawiającymi się trudnościami. W rzeczywistości posiadanie poczucia mocy w swoim życiu okazało się jednym z kluczowe czynniki w byciu osobą prężną .

4. Szczęście wymaga dojrzałości. Częścią bycia silnym, zróżnicowanym ja jest unikanie odgrywania ról rodzicielskich lub dziecięcych w stosunku do innych. Nie możemy kontrolować innych, tylko siebie, więc bycie rodzicielskim wobec osób wokół nas doprowadzi do wyższego poziomu niezadowolenia i uniemożliwi nam skupienie się na zmianach my może zrobić. Z drugiej strony bycie dziecinnym i pozwalanie innym na kontrolowanie nas ponownie podkopuje naszą moc i potencjał.

5. Szczęście ma swoją cenę. Aby odczuwać więcej radości, musimy chcieć odczuwać więcej wszystkiego. Nie możemy selektywnie znieczulać bólu, nie znieczulając się jednocześnie na radość, podniecenie i przyjemność. Kondycja ludzka jest bolesna i musimy chcieć odczuwać nasz smutek, nasz gniew i nasze lęki, aby żyć żywotną i pełną pasji egzystencją.

6. Szczęście oznacza chęć rozwoju. Żyjemy najbardziej, gdy rozwijamy się i próbujemy nowych rzeczy. Pomyśl o zakochanej parze. Rozwijają swoje światy. Są otwarci na nowe doświadczenia, zajęcia, emocje i przyjaciół. Co się stanie, gdy popadną w rutynę i zaczną nakładać na siebie ograniczenia? Ich światy zaczynają się kurczyć. Pozostają, ustalają zasady i tracą poczucie niezależności, a nawet przyciągania. Szczęście oznacza utrzymywanie zainteresowania nowymi i żywymi wyborami, które utrzymają w tobie iskrę.

Kiedy patrzymy na te zasady, szybko zdajemy sobie sprawę, że poszukiwanie szczęścia nie jest samolubne. Kiedy jesteśmy autentycznymi, szczęśliwymi i spełnionymi jednostkami, jesteśmy o wiele lepsi dla ludzi wokół nas i dla całego społeczeństwa. Jesteśmy lepszymi rodzicami, lepszymi partnerami, lepszymi szefami, współpracownikami, przyjaciółmi i obywatelami. Gdy podążamy ścieżką, którą dla siebie wyrzeźbimy, możemy spodziewać się, że stare wpływy przenikną do nas, a krytyczne głosy wewnętrzne zalają nasze głowy. Jednak znalezienie naszego szczęścia oznacza uciszenie tych demonów i uczczenie wyjątkowego i godnego człowieka, który leży poniżej. Jak powiedział autor Howard Thurman: „Nie zadawaj sobie pytania, czego potrzebuje świat. Zadaj sobie pytanie, co sprawia, że ​​ożywasz, a potem idź i zrób to. Bo świat potrzebuje ludzi, którzy ożyli”.

Patrz na to Wideo na tablicy na temat różnicowania

Dołącz do bezpłatnej jednogodzinnej prezentacji ' Przerwij łańcuch: jak żyć życiem, którego pragniesz 'lub jej 4-tygodniowy e-kurs rozpoczynający się w marcu ' .